Ενας χτυπος στη πορτα μου. Καποιος ειναι. καποιος θελει να μπει στη καλυβα μου, στο ησυχαστηριο μου, μα ποιος να ειναι? ειναι περασμενα μεσανυχτα, τριγυρω υπαρχουν μονο δεντρα, ποιος να χτυπαει τη πορτα μου?
να ανοιξω ή οχι? φοβαμαι, εχω ενα κακο προαισθημα. ισως αν δεν κανω θορυβο οποιος κ να ειναι να φυγει. κραταω την αναπνοη μου, στεκομαι ακινητος, αλλά ακουω παλι τον ιδιο κτυπο. αυτη τη φορα καπως πιο εντονος. οχι, δε θα πανικοβληθω. οποιος κ να ειναι εξω απο τη πορτα μου αυτο θα θελει: να πανικοβληθω!
μετραω αργα απο μεσα μου παιρνοντας βαθιες αναπνοες. αρχιζω να ιδρωνω, τα χερια μου σιγοτρεμουν. μα ποιος να κτυπαει τετοια ωρα τη πορτα μου? κανω μερικα βηματα προς το πλάι για να δω κατω απο τη χαραμαδα της πορτας. πραγματι, βλεπω μια μεγαλη σκια που κινειται αργα δεξια κ αριστερα. πριν προλαβω να το συνειδητοποιησω, η σκια βγαζει ενα περιεργο θορυβο. ηταν τετοιος ο θορυβος που θα ορκιζομουν οτι εξω απο τη πορτα μου ηταν ο ιδιος ο Σατανας. αν μπορεσω τουλαχιστον να κανω μερικα βηματα, ισα ισα να πιασω στα χερια μου το φτυαρι!
μα, οποιος κ να ειναι, τι θα μπορεσω να κανω αφου τρεμω ολοκληρος? ακουω παλι το ιδιο κτυπημα στη πορτα μου, πιο εντονο, λες κ αυτος που κτυπαει ξερει οτι ειμαι μεσα. βλεπω το πομολο να γυριζει. οποιος κ να ειναι, θελει να μπει μεσα, θελει να με σκοτωσει! κραταω σφιχτα το φτυαρι στα χερια μοy. εχω κατσει στο πατωμα κ κλαιω. βλεπω τη πορτα να σπαει, μια μεγαλη μαυρη μορφη να μπαινει μεσα. κοιταει δεξια κ αριστερα, κ μολις με βλεπει ερχεται καταπανω μου. δε μπορω ουτε να φωναξω! νιωθω να με πιανει δυνατα απο τα χερια κ ξαφνικα ...ανοιγω τα ματια μου.
"ελα μπαμπα, ξυπνα να παιξουμε, ειναι Κυριακη"
βλεπω το γιο μου να με κουναει καθως εχει ανεβει στο κρεβατι μου. τι ανακουφιση, ηταν ενας απλος εφιαλτης!
"μισο λεπτακι αγαπη μου" του λεω χαμογελαστος.
καθως τον κραταω αγκαλια κ τον κουναω, ολο το σπιτι αρχιζει να κουνιεται! τα επιπλα, η τηλεοραση, καποια καδρα πεφτουν απο τον τοιχο, κ ξαφνικα ...ανοιγω παλι τα μάτια μου!
βρισκομαι στα χερια του τερατος που με κραταει σφιχτα, ετοιμο να με διαμελισει. κλαιω, μη μπορωντας να φωναξω ουτε βοηθεια! στα χερια μου κραταω σφιχτα το φτυαρι.
"δε μπορει, ονειρο θα ειναι. εγω βρισκομαι στο κρεβατι κ παιζω με το γιο μου" λεω με τις λιγοστες δυναμεις που μου εχουν απομεινει.
ξαναανοιγω τα μάτια κ ...τωρα βρισκομαι παλι καθιστος στο πατωμα. στα χερια μου κραταω ενα φτυαρι. με τη θολή μου ματια βλεπω τη πορτα να γινεται κομματια, βλεπω μια μεγαλη μαυρη μορφη να μπαινει μεσα, κ δυστυχως, δε μπορω να ανοιξω παλι τα μάτια μου.
να ανοιξω ή οχι? φοβαμαι, εχω ενα κακο προαισθημα. ισως αν δεν κανω θορυβο οποιος κ να ειναι να φυγει. κραταω την αναπνοη μου, στεκομαι ακινητος, αλλά ακουω παλι τον ιδιο κτυπο. αυτη τη φορα καπως πιο εντονος. οχι, δε θα πανικοβληθω. οποιος κ να ειναι εξω απο τη πορτα μου αυτο θα θελει: να πανικοβληθω!
μετραω αργα απο μεσα μου παιρνοντας βαθιες αναπνοες. αρχιζω να ιδρωνω, τα χερια μου σιγοτρεμουν. μα ποιος να κτυπαει τετοια ωρα τη πορτα μου? κανω μερικα βηματα προς το πλάι για να δω κατω απο τη χαραμαδα της πορτας. πραγματι, βλεπω μια μεγαλη σκια που κινειται αργα δεξια κ αριστερα. πριν προλαβω να το συνειδητοποιησω, η σκια βγαζει ενα περιεργο θορυβο. ηταν τετοιος ο θορυβος που θα ορκιζομουν οτι εξω απο τη πορτα μου ηταν ο ιδιος ο Σατανας. αν μπορεσω τουλαχιστον να κανω μερικα βηματα, ισα ισα να πιασω στα χερια μου το φτυαρι!
μα, οποιος κ να ειναι, τι θα μπορεσω να κανω αφου τρεμω ολοκληρος? ακουω παλι το ιδιο κτυπημα στη πορτα μου, πιο εντονο, λες κ αυτος που κτυπαει ξερει οτι ειμαι μεσα. βλεπω το πομολο να γυριζει. οποιος κ να ειναι, θελει να μπει μεσα, θελει να με σκοτωσει! κραταω σφιχτα το φτυαρι στα χερια μοy. εχω κατσει στο πατωμα κ κλαιω. βλεπω τη πορτα να σπαει, μια μεγαλη μαυρη μορφη να μπαινει μεσα. κοιταει δεξια κ αριστερα, κ μολις με βλεπει ερχεται καταπανω μου. δε μπορω ουτε να φωναξω! νιωθω να με πιανει δυνατα απο τα χερια κ ξαφνικα ...ανοιγω τα ματια μου.
"ελα μπαμπα, ξυπνα να παιξουμε, ειναι Κυριακη"
βλεπω το γιο μου να με κουναει καθως εχει ανεβει στο κρεβατι μου. τι ανακουφιση, ηταν ενας απλος εφιαλτης!
"μισο λεπτακι αγαπη μου" του λεω χαμογελαστος.
καθως τον κραταω αγκαλια κ τον κουναω, ολο το σπιτι αρχιζει να κουνιεται! τα επιπλα, η τηλεοραση, καποια καδρα πεφτουν απο τον τοιχο, κ ξαφνικα ...ανοιγω παλι τα μάτια μου!
βρισκομαι στα χερια του τερατος που με κραταει σφιχτα, ετοιμο να με διαμελισει. κλαιω, μη μπορωντας να φωναξω ουτε βοηθεια! στα χερια μου κραταω σφιχτα το φτυαρι.
"δε μπορει, ονειρο θα ειναι. εγω βρισκομαι στο κρεβατι κ παιζω με το γιο μου" λεω με τις λιγοστες δυναμεις που μου εχουν απομεινει.
ξαναανοιγω τα μάτια κ ...τωρα βρισκομαι παλι καθιστος στο πατωμα. στα χερια μου κραταω ενα φτυαρι. με τη θολή μου ματια βλεπω τη πορτα να γινεται κομματια, βλεπω μια μεγαλη μαυρη μορφη να μπαινει μεσα, κ δυστυχως, δε μπορω να ανοιξω παλι τα μάτια μου.
