"νέδηΜ ςονόρΧ"

η σφαιρα εφυγε με ταχυτητα απο το οπλο.
διεσχισε απιστευτα γρηγορα το δρομο. περασε ξυστα απο ενα περαστικο. με εναν ελιγμο, απεφυγε μια κυρια που εσπρωχνε το παιδικο καροτσι. στη διαδρομη της περασε μεσα απο τα ανοικτα παραθυρα ενος αυτοκινητου. με μια επιδεξια κινηση περασε πανω απο το πουλμαν που μετεφερε τουριστες. στο τελος της συντομης διαδρομης της, καρφωθηκε στο μετωπο ενος τυπου που περιμενε το λεωφορειο.
εκεινος, επεσε κατω με τα ματια ανοικτα. τα μυαλα του χυθηκαν στο πεζοδρομιο. το ιδιο κ το αιμα του. οσοι περιμεναν το λεωφορειο -μαζι κ διάφοροι περαστικοι- βοηθησαν το πεσμενο στο πεζοδρομιο τυπο. οχι, δεν φωναξαν βοηθεια ουτε του εκλεισαν τα ματια. με προσεκτικες κινησεις, εβαλαν τα μυαλα του τυπου μεσα στο κεφαλι. εκεινος, σηκωθηκε σα να μη συνεβη τιποτε. οι γυρω του, συνεχισαν αταραχοι να περιμενουν το λεωφορειο. οι περαστικοι αταραχοι συνεχισαν το δρομο τους.
καθε μερα εδω κ πολυ καιρο, την ιδια παντα ωρα, ο τυπος δεχοταν μια σφαιρα στο κεφαλι του. παντα επεφτε κατω, παντα οι περαστικοι τον βοηθουσαν. ετσι κ τωρα, ετσι κ αυριο κ μεθαυριο. ετσι θα γινοταν παντα, μεχρι ο τυπος να αποφασιζε τελικα να επιβιβαστει στο λεωφορειο.