-"καφε θες?" ρωτησε ψυχρά η Μ τον Κ.
-"βαλε" της απαντησε εκεινος
σημερα ειναι Κυριακη. για τον Κ κ την Μ, ειναι απλά μια μερα σαν ολες τις αλλες. τιποτα διαφορετικο, τιποτα ιδιαιτερο. ο Κ κ η Μ, ειναι μαζι τεσσερα χρονια. απο τις πρωτες μερες τις γνωριμιας τους αποφασισαν να συζησουν. η αγαπη τους ηταν μοναδικη. ποτέ δεν ειχαν τσακωθει, ακομα κ στα προβληματα της καθημερινοτητας, ειχαν το τροπο τους κ τα περνουσαν μαζι. μαζι κ αγκαλιασμενοι. θα ελεγε κανείς πως η αγαπη τους δε μπορουσε να γινει πιο εντονη, πιο δυνατη. κ ομως, πριν δύο περιπου χρονια, οταν η Μ ειπε στον Κ οτι ειναι εγκυος, η αγαπη τους ξεπερασε τον ουρανο. ταξιδεψε στο διαστημα, τοσο μεγαλη ηταν.
πριν ενα χρονο ομως, τα πραγματα αλλαξαν. ζουσαν μαζι, αλλά οι μονες κ ελαχιστες κουβεντες που ελεγαν ηταν τυπικες. μαλιστα, ολο αυτο το διαστημα οι ματιές τους δεν ειχαν συναντηθει ποτέ. η αγαπη τους δεν εσβησε, εξακολουθουσαν να λατρευουν ο ενας τον αλλον. τι κ αν λενε πως η αγαπη νικαει τα παντα? ο Κ κ η Μ πλεον ηταν σαν δύο ξενοι.
ολα αρχισαν, οταν ο δύο μηνων γιος τους, πεθανε στον υπνο του. ετσι ξαφνικα. χωρις κανεναν λογο.
"συμβαινουν αυτα, κουραγιο" αυτες οι λεξεις του γιατρου δεν ειχαν φυγει ποτέ απο το μυαλο τους. ειχαν ριζωσει στη ψυχη τους, οπως κ ο χαμος του γιου τους.
η Μ εβαλε το καφε στο τραπεζι. εκατσε απεναντι απο τον Κ. καθε μερα η ιδια διαδικασια. καθε μερα βουβοι, χωρις να αλλαξουν ουτε μία ματιά. ο καθενας τους, πενθουσε με αυτο το τροπο. πλεον ομως, η αποσταση τους δεν ηταν οση το τραπεζι της κουζινας που τους χωριζε. η αποσταση τους δε μπορουσε να μετρηθει. θα ελεγε κανείς πως ηταν τοσο μεγαλη, σα να ταξιδευαν στο διαστημα σε αντιθετες πορειες.
ο Κ απο τοτε, ποτέ του δε μπηκε στο παιδικο δωματιο. αντιθετα η Μ, καθε μερα καθοταν στο αδειο παιδικο δωματιο. τα παιχνιδια πλεον ηταν μονα. τα παραμυθια, δεν ειχαν κανεναν να τους διηγηθουν τις ομορφες ιστοριες τους.
ετσι, καθως επιναν το καφε τους κ καπνιζαν τα τσιγαρα τους, η ατμοσφαιρα στη κουζινα ειχε γινει θολή. οπως η σχεση τους. ο καπνος δεν ανεβαινε στο ταβανι. δεν εφευγε απο το παραθυρο. καθοταν αναμεσα τους, μη μπορωντας ο ενας να διακρινει τον αλλον. κ ομως, μεσα σε αυτο το συννεφο καπνου, οι ματιές τους συναντηθηκαν! υστερα απο ενα χρονο περιπου, για πρωτη φορα ο Κ κοιταξε την Μ στα μάτια.
κοιταχτηκαν για αρκετη ωρα, χωρις να πουν κουβεντα. ποιος ξερει πως να ενοιωσαν? τι να σκεφτηκαν?
τοτε ο Κ, ζητησε απο τη Μ να ερθει κοντα του. εκεινη σηκωθηκε κ πηγε δίπλα του. της επιασε τα χερια. ποσο του ειχε λειψει αυτο! ποσο ομορφα ενιωθε! το ιδιο κ η Μ.
"ελα, κατσε λιγο στα πόδια μου" της ειπε.
η Μ χωρις να πει λεξη, εκατσε στα πόδια του Κ.
"δε νομιζεις οτι πρεπει να κανουμε μια νεα αρχη?" τη ρωτησε.
ξαφνικα ο καπνος χαθηκε. η Μ αγκαλιασε τον Κ κ αρχισε να κλαιει. αρχισαν να φιλιουνται, τα χειλη τους ειχαν γινει παλι ενα. τα δακρυα τους ειχαν γινει για πρωτη φορα ενα.
-"βαλε" της απαντησε εκεινος
σημερα ειναι Κυριακη. για τον Κ κ την Μ, ειναι απλά μια μερα σαν ολες τις αλλες. τιποτα διαφορετικο, τιποτα ιδιαιτερο. ο Κ κ η Μ, ειναι μαζι τεσσερα χρονια. απο τις πρωτες μερες τις γνωριμιας τους αποφασισαν να συζησουν. η αγαπη τους ηταν μοναδικη. ποτέ δεν ειχαν τσακωθει, ακομα κ στα προβληματα της καθημερινοτητας, ειχαν το τροπο τους κ τα περνουσαν μαζι. μαζι κ αγκαλιασμενοι. θα ελεγε κανείς πως η αγαπη τους δε μπορουσε να γινει πιο εντονη, πιο δυνατη. κ ομως, πριν δύο περιπου χρονια, οταν η Μ ειπε στον Κ οτι ειναι εγκυος, η αγαπη τους ξεπερασε τον ουρανο. ταξιδεψε στο διαστημα, τοσο μεγαλη ηταν.
πριν ενα χρονο ομως, τα πραγματα αλλαξαν. ζουσαν μαζι, αλλά οι μονες κ ελαχιστες κουβεντες που ελεγαν ηταν τυπικες. μαλιστα, ολο αυτο το διαστημα οι ματιές τους δεν ειχαν συναντηθει ποτέ. η αγαπη τους δεν εσβησε, εξακολουθουσαν να λατρευουν ο ενας τον αλλον. τι κ αν λενε πως η αγαπη νικαει τα παντα? ο Κ κ η Μ πλεον ηταν σαν δύο ξενοι.
ολα αρχισαν, οταν ο δύο μηνων γιος τους, πεθανε στον υπνο του. ετσι ξαφνικα. χωρις κανεναν λογο.
"συμβαινουν αυτα, κουραγιο" αυτες οι λεξεις του γιατρου δεν ειχαν φυγει ποτέ απο το μυαλο τους. ειχαν ριζωσει στη ψυχη τους, οπως κ ο χαμος του γιου τους.
η Μ εβαλε το καφε στο τραπεζι. εκατσε απεναντι απο τον Κ. καθε μερα η ιδια διαδικασια. καθε μερα βουβοι, χωρις να αλλαξουν ουτε μία ματιά. ο καθενας τους, πενθουσε με αυτο το τροπο. πλεον ομως, η αποσταση τους δεν ηταν οση το τραπεζι της κουζινας που τους χωριζε. η αποσταση τους δε μπορουσε να μετρηθει. θα ελεγε κανείς πως ηταν τοσο μεγαλη, σα να ταξιδευαν στο διαστημα σε αντιθετες πορειες.
ο Κ απο τοτε, ποτέ του δε μπηκε στο παιδικο δωματιο. αντιθετα η Μ, καθε μερα καθοταν στο αδειο παιδικο δωματιο. τα παιχνιδια πλεον ηταν μονα. τα παραμυθια, δεν ειχαν κανεναν να τους διηγηθουν τις ομορφες ιστοριες τους.
ετσι, καθως επιναν το καφε τους κ καπνιζαν τα τσιγαρα τους, η ατμοσφαιρα στη κουζινα ειχε γινει θολή. οπως η σχεση τους. ο καπνος δεν ανεβαινε στο ταβανι. δεν εφευγε απο το παραθυρο. καθοταν αναμεσα τους, μη μπορωντας ο ενας να διακρινει τον αλλον. κ ομως, μεσα σε αυτο το συννεφο καπνου, οι ματιές τους συναντηθηκαν! υστερα απο ενα χρονο περιπου, για πρωτη φορα ο Κ κοιταξε την Μ στα μάτια.
κοιταχτηκαν για αρκετη ωρα, χωρις να πουν κουβεντα. ποιος ξερει πως να ενοιωσαν? τι να σκεφτηκαν?
τοτε ο Κ, ζητησε απο τη Μ να ερθει κοντα του. εκεινη σηκωθηκε κ πηγε δίπλα του. της επιασε τα χερια. ποσο του ειχε λειψει αυτο! ποσο ομορφα ενιωθε! το ιδιο κ η Μ.
"ελα, κατσε λιγο στα πόδια μου" της ειπε.
η Μ χωρις να πει λεξη, εκατσε στα πόδια του Κ.
"δε νομιζεις οτι πρεπει να κανουμε μια νεα αρχη?" τη ρωτησε.
ξαφνικα ο καπνος χαθηκε. η Μ αγκαλιασε τον Κ κ αρχισε να κλαιει. αρχισαν να φιλιουνται, τα χειλη τους ειχαν γινει παλι ενα. τα δακρυα τους ειχαν γινει για πρωτη φορα ενα.
