"ςηκίλΑ ςητ ςεβόΓ ιΟ"
------------------------
η Αλικη ειδε ενα περιεργο ονειρο το προηγουμενο βραδυ. ειδε πως για πρωτη φορα στη ζωη της φορουσε γοβες. εκπληκτη οταν ξυπνησε, ειδε πως δεν ηταν ονειρο. στα ποδια της φορουσε δύο ομορφες ασπρες γοβες! με δυσκολια σηκωθηκε απο το κρεβατι. οι γοβες την στενευαν στα ποδια. προσπαθησε να προχωρησει, ομως ο πονος ηταν αβασταχτος. αποφασισε να βγαλει τις γοβες της, ομως ηταν δυσκολο. προσπαθησε με ολη της τη δυναμη. ματωσε τα χερια της κ τα ποδια της. αρχισε να ουρλιαζει. χτυπουσε τα ποδια της δυνατα στο τοιχο για να βγαλει τις γοβες της. υστερα επεσε λιποθυμη.
οι γιατροι την εδεσαν στο κρεβατι. οι νεες της γοβες, θα εμεναν για πολυ καιρο στα ποδια της.
"ςηκίλΑ ςητ ςολίΦ Ο"
-----------------------
αφου νυχτωσε, η Αλικη εβγαλε απο τη τσεπη της το νεο της φιλο. τον ειχε γνωρισει πριν ενα μηνα, κ περνουσε μαζι του τις περισσοτερες ωρες της ημερας, αλλά κυριως της νυχτας. μονη στο θαλαμο της καθως ηταν, ο φιλος της ηταν η μονη της παρηγορια. τον εβαλε πανω στη παλαμη της. με το φως του φεγγαριου που εμπαινε απο το ψηλο παραθυρο τον εβλεπε καθως προσπαθουσε να ξυπνησει.
"ελα, ξυπνα τεμπελη" του ειπε
"μα δεν ειμαι τεμπελης, απλά νυσταζω. ολο το βραδυ μου μιλουσες κ δεν καταφερα να κοιμηθω" της απαντησε
"εισαι τεμπελακος" του ειπε εκεινη χαμογελωντας του παραξενα.
"οχι, δεν ειμαι" της απαντησε εκεινος. "τελικα, με τη χαρη που σου ζητησα, τι αποφασισες?" τη ρωτησε.
"εισαι τυχερος" του ειπε η Αλικη. "θα σε αφησω να πας σπιτι σου, να δεις την οικογενεια σου"
"αληθεια?" ειπε ο φιλος της με μεγαλη χαρα
"αληθεια" του απαντησε η Αλικη
τον αφησε λοιπον στο πατωμα. εκεινος, αρχισε να τρεχει χαρουμενος που επιτελους ηταν ελευθερος! δεν προλαβε να παει μακρυα. η γυμνη πατουσα της Αλικης τον ελιωσε.
"ςηκίλΑ ςητ αιλθένεΓ αΤ"
---------------------------
ηταν ακριβως δωδεκα χρονια πριν. ιδια ακριβως μερα. η Αλικη χαρουμενη πηγαινε στο σπιτι της. αποψε θα εκανε παρτυ για τα δεκατα ογδοα γενεθλια της. θα εσβηνε τα κερια με την οικογενεια της, κ υστερα θα εβγαινε με τις φιλες της να διασκεδασει.
δεν καταλαβε τι ηταν αυτη η λαμψη που ειδε. δεν ενιωσε το κορμι της στο παγωμενο δρομο. δεν ειδε ποτέ τους γιατρους να της κανουν ενεσεις σε ολο της το κορμι. που κ που μονο, ακουγε φωνες, χωρις να καταλαβαινει τι ελεγαν. στο νεο της κοσμο, η Αλικη ηταν χαρουμενη, κ ας μην γιορτασε τα γενεθλια της.
"ςύοσηΙ ο κ ηκίλΑ Η"
-----------------------
η Αλικη εκατσε στο κρεβατι της. ηταν μονη στο θαλαμο της, χρονια τωρα. πολλες φορες εβρισκε τροπους να "δραπετευει", μα τωρα, εδω κ καιρο δεν μπορουσε να βρει κανεναν. βυθισμενη στις σκεψεις της, παρατηρησε για πρωτη φορα πως στο τοιχο, ηταν κρεμασμενη η εικονα του Ιησου. σταθηκε μπροστα στην εικονα. παρακαλεσε τον Ιησου να τη παρει απο αυτο το μερος, να την ελευθερωσει. τοτε, η εικονα του Ιησου μεγαλωσε, κ καταπιε την Αλικη. στο τοιχο πλεον βρισκεται η εικονα της Αλικης. ελευθερη πλεον, αλλά αιχμαλωτη στον ιδιο θαλαμο.
"ςηκίλΑ ςητ αμμάρΓ οΤ"
--------------------------
"αγαπητημουΜητερααγαπητημουΜητερααγαπητημουΜητερααγαπητημουΜητερααγαπητημουΜητερα"
το κορμι της Αλικης ειχε γεμισει αιματα. λιγο πριν λιποθυμησει το ξυραφακι επεσε απο το χερι της. η μητερα της Αλικης ειχε πεθανει λιγα χρονια πριν. η Αλικη, δεν καταφερε να της δωσει το γραμμα. τη τελευταια στιγμη, οι γιατροι της εσωσαν τη ζωη.
"ςηκίλΑ ςητ ήγυΦ Η"
----------------------
"αν ηταν ζωη, θα ηταν το χωμα. αν ηταν χαρα, θα ηταν οι πετρες. αν ηταν αγαπη, θα ηταν τα φυλλα των λουλουδιων" ειπε η Αλικη.
τα εβαλε ολα μεσα στο κουτι. αυτα ηταν η τουρτα για τα δεκατα ογδοα γενεθλια της. αντι για κερια, εβαλε πανω ενα κομματι ξυλο. τη τελευταια τουφα απο τα μαλλια της την εβαλε για να αναψει το ξυλινο κερι. με χαρα διαπιστωσε πως μετα απο τοσες προσπαθειες, το ξυλινο κερι αναψε.
"μου ευχομαι χρονια μου πολλα" ειπε η Αλικη κ φυσηξε δυνατα.
εδω κ δωδεκα χρονια, η Αλικη προσπαθουσε να γιορτασει τα δεκατα ογδοα γενεθλια της. κλεισμενη σχεδον ολη μερα στο θαλαμο της, τελικα τα καταφερε. υστερα επεσε για υπνο. δεν ξυπνησε ποτέ, οπως ποτέ δεν εφυγε το πρωτο κ μοναδικο χαμογελο απο τα χειλη της.
