δε πιστευω στο: "αμαρτιες γονεων παιδευουσι τεκνα". για την ακριβεια,
δε θελω να το πιστευω. ομως το "ρητο" (τουλαχιστον σε εμενα) εχει βγει αληθινο. ολα ξεκινησαν απο το παππου μου, κ πιο συγκεκριμμενα στο
μερος οπου καταγομαι, δλδ, στη δεσποινις Ικαρια. ηταν τη δεκαετια του
'40, οταν ολη η Ελλαδα ητο υπο Γερμανικη κατοχη.
ολη? οχι! διοτι ενα "χωριο" ανυποταχτων ...Ικαριωτων (για την ακριβεια ολοκληρη η δεσποινις Ικαρια) αντιστεκωταν. οπως το χωριο των Γαλατων στο Αστεριξ δλδ. παροτι οι Γερμανοι, δεν ειχαν πατησει το ποδι τους στη δεσποινις Ικαρια, οι κατοικοι της ζουσαν σαν "ελευθεροι πολιορκημενοι". εξακολουθουσαν να εχουν τη καθημερινοτητα τους, μα ο φοβος της Γερμανικης εισβολης ηταν υπαρκτος. ανα πασα στιγμη μπορουσαν να εισβαλλουν, κ αυτο οι Ικαριωτες το ηξεραν καλα. ομως, ηταν ολοι θαρραλεοι, κ αποφασισμενοι πως τη στιγμη που θα πατουσε Γερμανικο ποδι στο νησι τους, ολοι μα ολοι θα πολεμουσαν γενναια εναντια στο κατακτητη. Ελευθερια η, θανατος, αυτο πιστευαν. ναι, θα προτιμουσαν να πεθανουν, παρα να υποδουλοθουν. μαζι τους παντα ειχαν οπλα σε περιπτωση εισβολης.
ο παππους μου (Θεος σχωρεστον) ειχε κανει κ κατι αλλο! κατι πιο σημαντικο. στο σπιτι που ζουσε (ενα μεγαλο δυωροφο, στο κεντρο του χωριου), ειχε γεμισει την αποθηκη με εκρηκτικα! ετσι, αν ο μη γενοιτο, ερχοταν η μαυρη ωρα, θα το ανατιναζε! τη μοναδικη του περουσια, θα την ανατιναζε! οχι μονο για να μη πεσει στα χερια των εχθρων, μα για να δωσει (κ αυτος) το εναυσμα της αντεπιθεσης σε ολους τους συγχωριανους του! ετσι λοιπον, με το φοβο της εισβολης, κυλουσε η ζωη τους. ολοι ηταν περηφανοι. αποφασισμενοι να πολεμησουν κ να πεθανουν! ετσι ηταν κ ο παππους μου! το ιδιο, κ ακομα πιο πολυ! ομως η δεσποινις Μοιρα, πολλες φορες παιζει παραξενα παιχνιδια. ετσι, ενα πρωινο, χαραματα για την ακριβεια, ο παππους μου ξυπνησε απο πυροβολισμους. αμεσως σηκωθηκε. πηγε προς το παραθυρο. ειδε κοσμο να τρεχει δεξια κ αριστερα. ακουγε φωνες, ακουγε πυροβολισμους!
"αυτο ηταν, εφτασε η ωρα" ειπε
χωρις να χασει καιρο, σηκωσε τη γιαγια μου (εγκυος στο θειο μου τοτε), πηρε το πατερα μου αγκαλια (ο οποιος ηταν τοτε τεσσαρων ετων) κ βγηκαν απο το σπιτι. χωρις να διστασει ουτε λεπτο, με οση γενναιοτητα ειχε, εκανε αυτο που ειχε αποφασισει. ανατιναξε το σπιτι του! τη μοναδικη του περιουσια! τους κοπους τοσων ετων! εκανε πραγματικοτητα αυτα που πιστευε! δε θα επεφτε το σπιτι του στα χερια του κατακτητη! κ με αυτο το τροπο, εδωσε το εναυσμα της αντεπιθεσης στους συγχωριανους του, της μαχης μεχρι θανατου εναντια στον εχθρο! τι γενναια πραξη! ποσο εξυπνος κ αποφασισμενος ηταν ο παππους μου! ποσοι αραγε θα εκαναν κατι τετοιο στις μερες μας? ουδεις! τη γενναιοτητα του παππου μου, κανεις δε την εχει!
οπως κ την ...ατυχια του! κ αυτο, διοτι οι πυροβολισμοι που ακουσε, ο κοσμος που ειδε να τρεχει δεξια κ αριστερα, δεν ετρεχε επειδη ειχαν εισβαλλει οι Γερμανοι στη δεσποινις Ικαρια. ο κοσμος ετρεχε, φωναζε, οι πυροβολισμοι επεφταν, διοτι ...ο πολεμος μολις ειχε τελιωσει! ναι, ολα αυτα ηταν πανηγυρισμοι! δυστυχως για το παππου μου, η πραξη του αποδειχθηκε ...ακυρη! κ οχι μονο αυτο, ο κοσμος πισω απο τη πλατη του εκανε σχολια, ελεγε διαφορα πραγματα! κ πως να μη πουν? πως μπορει να ειναι καποιος τοσο "ατυχος" οσο ο παππους μου? ουδεις! κριμα, γιατι η προθεση του παππου μου, η γενναιοτητα του, ο πατριωτισμος του αν θελετε, εφερε το αντιθετο αποτελεσμα! ετσι, ο παππους μου μην μπορωντας να ακουει σχολια πισω απο τη πλατη του, μην αντεχοντας να ακουει γελια πισω απο τη πλατη του, αποφασισε να ...μεταναστευσει.
πηρε την οικογενεια του, κ εγκατασταθηκε στη Βαγδατη! (Βαγδατη λεω τη δεσποινις Αθηνα, με ολο το σεβασμο στους ...Βαγδαταιους για τη παρομοιωση!). εκει πιστευε οτι θα ηταν αγνωστος αναμεσα σε αγνωστους. κ αυτο οχι επειδη η Αθηνα ειχε περισσοτερο πληθυσμο, μα επειδη ειχε απομακρυνθει
απο το νησι του. ομως η Βαγδατη (εμμμ...η δεσποινις Αθηνα ηθελα να πω) καθοτι πρωτευουσα, συγκεντρωνε ολο κ περισσοτερο κοσμο. ετσι, για κακη τυχη του παππου μου, η γενναια (γκουχ γκουχ!!) πραξη του, εμελε να γινει κ εκει γνωστη! κ με αυτο το -συνηθες για την Ελλαδα τροπο του
κουτσομπολιου- το εμαθε κ ο πατερας μου!
βαρια κληρονομια ετυχε στις πλατες του πατερα μου. ενας κομπος ηταν στο λαιμο του το ..."παθημα" του πατερα του. μια σκια που τον ακολουθουσε χρονια. ομως ηταν αποφασισμενος! ηταν αποφασισμενος ο πατερας μου να ξεπλυνει τη ντροπη! οχι με ...πιστολια κ διαφορα τετοια (αλλωστε, ποιον να σκοτωνε?), μα πραττοντας κατι γενναιο! κατι που θα ξεπλενε τη ντροπιαστικη (σορρυ παππου, μα δε μπορω να το πω πιο κοσμια) πραξη του πατερα του! κατι, που θα εκανε ολους να λενε: "να, αυτος ειναι Παμφιλης! τι γενναια φαμιλια!" πραγματι του ετυχε η ευκαιρια να πραξει κατι γενναιο! κατι που θα εδειχνε ποσο γενναιοι ειμαστε εμεις που φερουμε το ονομα "Παμφιλης".
κατι που θα ξεπλενε τη ντροπιαστικη (σορρυ παλι παππου, μα δε μπορω να πω τη πραξη σου ..."ατυχη"!) πραξη του πατερα του! ετσι, μολις εμαθε για το πολεμο του Βιετναμ, χωρις δευτερη σκεψη πηγε κ πολεμησε! οχι μονο για να αποκαταστησει το ονομα μας στη κοινωνια, μα κ για να δειξει οτι ειμαστε πατριωτες! οτι ειμαστε γενναιοι, κ πως, μπροστα στο καλο της Πατριδας μας, δε λογαριαζουμε τιποτα!
κοντα δυο χρονια στις ζουγκλες του Βιετναμ πολεμησε! ειδαν πολλα φρικαλεα πραγματα τα ματια του. εζησε απιστευτες εμπειριες. ομως μπροστα στο καλο της μητερας Πατριδας (οσο κ στην αποκατασταση του ονοματος μας) δε τον ενοιαζε! ηξερε, οτι γυρνωντας πισω, ολοι θα τον αντιμετωπιζαν σαν ηρωα!
ολοι? οχι! διοτι, παροτι ο πατερας μου πολεμησε γενναια, παροτι τραυματιστηκε δυο φορες, δεν εγκατελειψε τη μαχη υπερ της Πατριδος (οοκ, κ υπερ του ονοματος μας) κ, δυστυχως οταν γυρισε, εμαθε οτι η Ελλαδα, δεν ειχε καμια σχεση με το πολεμο του ...Βιετναμ! κριμα! κριμα οι τραυματισμοι του, κριμα η αναποτελεσματικη προσπαθεια αποκαταστασης του ονοματος μας! κριμα ομως κ τα ψυχολογικα προβληματα που απεκτησε απο το χλευασμο των γυρω του οταν εμαθε οτι πολεμησε σε
ξενο πολεμο! επαθε λοιοπον ο πατερας μου οτι ειχε παθει κ ο πατερας του (ο παππους μου δλδ). ετσι ειναι, καλο ειναι οτι κανεις να το σκεφτεις πρωτα. κ αν για το παππου μου υπαρχουν(?) ελαφρυντικα (μολις ειχε ξυπνησει, δεν ειχε ...διαυγεια πνευματος!!) για το πατερα μου δεν υπηρχε ουτε ενα! αποφασισε λοιπον (αφου γιναμε ρεζιλι κ στη πρωτευουσα), να μετακομισει.
μια διαγωνιος η πορεια της οικογενειας μου, που τεμνει την Ελλαδα στα δυο. ετσι λοιπον, απο τη δεσποινις Ικαρια, φτασαμε στη δεσποινις Βαγδατη (Αθηνα, γμτ! Αθηνα!) κ τωρα, η πορεια (κ οχι η ..."ατυχια" του πατερα μου κ του παππου μου!!) μας εφερε στο ...Σπυρονησι! (ετσι ονομαζω τη δεσποινις Κερκυρα).
εγω λοιπον, γνωριζοντας τις "γκριζες ζωνες" της οικογενειας μου, δε θελησα (κ ουτε ειναι στο χαρακτηρα μου) να παρω το αιμα μας πισω! καθολου δε με ενδιεφερε, αληθεια. μα η ζωη ειναι πΟτανα, κ δε ξερεις τι θα σου φερει! παροτι δεν ασχολουμουν με τα "κοινα" (δε με ενδιεφερε
ουτε ..."ποιος κυβερνα αυτο το τοπο") ζουσα οσο πιο ηρεμα μπορουσα! δεν ενοχλουσα κανεναν, ισως απο φοβο μη κανω καμια "κουταμαρα" κ συνεχιστει η ...παραδοση! φευ ομως! πριν μερικα χρονια ειχα κατεβει στη Βαγδατη (Αθηνα γμτ! Αθηνα! μα δε θα το πω σωστα καποια στιγμη? αφου ειμαι ...ετσυπνος, γιατι μπερδευομαι?) .
ειχα ραντεβου κοντα στη πλατεια Συνταγματος με μια κορασιδα. κλασσικα τοτε ηταν η εποχη που κοσμος εκανε διαμαρτυριες (ουδεποτε εκατσα να μαθω το λογο. ειπαμε, κουβαλουσα ενα αμαρτωλο παρελθον απο τη φαμιλια μου). εγω, προχωρουσα αναμεσα στο πληθος που φωναζε, συγκεντρωμενος απολυτα στο ραντεβου μου με τη κορασιδα. ουτε με ενοιαζε ποιοι κ γιατι φωναζαν. "πΛοβρημα τους" ετσι συνηθιζα να λεω.
καθως προχωρουσα αναμεσα στο πληθος, ενας τυπος εμφανιστηκε μπροστα μου. φορουσε κατι ρουχα σα κουρελια, κ μαλιστα μυριζε μια παραξενη μυρωδια η οποια καπως μου φανηκε γνωστη. με σπαστα Εληνικα μου ειπε:
"κυριο, εκεις σπιρτα να μου ντωσει?"
παροτι δεν ηθελα να του μιλησω, μου εκανε κριμα. οπως μου εκανε εντυπωση οτι μου ζητησε σπιρτα. προφανως (σκεφτηκα) απο εμενα ζητησε σπιρτα, απο καποιον αλλο θα ζητησει τσιγαρο. μου εκανε εντυπωση αυτο, το πως καποιος μπορει να ζητησει κατι κρατωντας ομως την αξιοπρεπεια του. δε μου ζητησε τσιγαρο, ηθελε να νιωθει οτι εχει αξιοπρεπεια. το τσιγαρο θα το ζητουσε απο αλλον. εκτιμησα που μου ζητησε μονο σπιρτα, αληθεια. κ σαν ενδειξη σεβασμου (αν μπορω να το πω ετσι), του εδωσα κ τα σπιρτα, κ το καινουριο πακετο απο τσιγαρα που ειχα αγορασει πριν.
"κρατησε τα, δε τα θελω" του ειπα
"οκι, οκι! μονο τα σπιρτα τελω" μου ειπε
αυτο με εκανε να πιστεψω περισσοτερο στην αξιοπρεπεια του. ζητησε μονο τα σπιρτα! επραξε, αυτο που σκεφτηκα.
τριστυχως ομως, η ...κακια η μοιρα χτυπησε κ εμενα! ναι, εμενα που απειχα απο ολα αυτα, λογω του πατερα μου κ του παππου μου. πως να καταλαβω ο καψερος, οτι ο τυπος με τα κουρελια που με πλησιασε, αυτος με τη παραξενη μυρωδια, με τα σπαστα Ελληνικα, αυτος που μου ζητησε μονο σπιρτα, τα ηθελε για να ...αυτοπυρποληθει λιγο μετα στη πλατεια??
εστω κ ετσι, αθελα μου συνεχισα τη παραδοση! πανω που πηγα να ασχοληθω με το τυπο, πανω που ηθελα εστω κ ετσι να τον βοηθησω δινοντας του σπιρτα, πανω που πηγα να κανω ενα μικρο καλο, τα ...μουτεψα!
δεν ασχολουμαι πλεον με τιποτα κ με κανεναν. ελπιζω μονο ο γιος μου να μη συνεχισει τη ...παραδοση! (μακαρι να παρει απο το σοι της μανας του, κ οχι απο το δικο μου!).
ολη? οχι! διοτι ενα "χωριο" ανυποταχτων ...Ικαριωτων (για την ακριβεια ολοκληρη η δεσποινις Ικαρια) αντιστεκωταν. οπως το χωριο των Γαλατων στο Αστεριξ δλδ. παροτι οι Γερμανοι, δεν ειχαν πατησει το ποδι τους στη δεσποινις Ικαρια, οι κατοικοι της ζουσαν σαν "ελευθεροι πολιορκημενοι". εξακολουθουσαν να εχουν τη καθημερινοτητα τους, μα ο φοβος της Γερμανικης εισβολης ηταν υπαρκτος. ανα πασα στιγμη μπορουσαν να εισβαλλουν, κ αυτο οι Ικαριωτες το ηξεραν καλα. ομως, ηταν ολοι θαρραλεοι, κ αποφασισμενοι πως τη στιγμη που θα πατουσε Γερμανικο ποδι στο νησι τους, ολοι μα ολοι θα πολεμουσαν γενναια εναντια στο κατακτητη. Ελευθερια η, θανατος, αυτο πιστευαν. ναι, θα προτιμουσαν να πεθανουν, παρα να υποδουλοθουν. μαζι τους παντα ειχαν οπλα σε περιπτωση εισβολης.
ο παππους μου (Θεος σχωρεστον) ειχε κανει κ κατι αλλο! κατι πιο σημαντικο. στο σπιτι που ζουσε (ενα μεγαλο δυωροφο, στο κεντρο του χωριου), ειχε γεμισει την αποθηκη με εκρηκτικα! ετσι, αν ο μη γενοιτο, ερχοταν η μαυρη ωρα, θα το ανατιναζε! τη μοναδικη του περουσια, θα την ανατιναζε! οχι μονο για να μη πεσει στα χερια των εχθρων, μα για να δωσει (κ αυτος) το εναυσμα της αντεπιθεσης σε ολους τους συγχωριανους του! ετσι λοιπον, με το φοβο της εισβολης, κυλουσε η ζωη τους. ολοι ηταν περηφανοι. αποφασισμενοι να πολεμησουν κ να πεθανουν! ετσι ηταν κ ο παππους μου! το ιδιο, κ ακομα πιο πολυ! ομως η δεσποινις Μοιρα, πολλες φορες παιζει παραξενα παιχνιδια. ετσι, ενα πρωινο, χαραματα για την ακριβεια, ο παππους μου ξυπνησε απο πυροβολισμους. αμεσως σηκωθηκε. πηγε προς το παραθυρο. ειδε κοσμο να τρεχει δεξια κ αριστερα. ακουγε φωνες, ακουγε πυροβολισμους!
"αυτο ηταν, εφτασε η ωρα" ειπε
χωρις να χασει καιρο, σηκωσε τη γιαγια μου (εγκυος στο θειο μου τοτε), πηρε το πατερα μου αγκαλια (ο οποιος ηταν τοτε τεσσαρων ετων) κ βγηκαν απο το σπιτι. χωρις να διστασει ουτε λεπτο, με οση γενναιοτητα ειχε, εκανε αυτο που ειχε αποφασισει. ανατιναξε το σπιτι του! τη μοναδικη του περιουσια! τους κοπους τοσων ετων! εκανε πραγματικοτητα αυτα που πιστευε! δε θα επεφτε το σπιτι του στα χερια του κατακτητη! κ με αυτο το τροπο, εδωσε το εναυσμα της αντεπιθεσης στους συγχωριανους του, της μαχης μεχρι θανατου εναντια στον εχθρο! τι γενναια πραξη! ποσο εξυπνος κ αποφασισμενος ηταν ο παππους μου! ποσοι αραγε θα εκαναν κατι τετοιο στις μερες μας? ουδεις! τη γενναιοτητα του παππου μου, κανεις δε την εχει!
οπως κ την ...ατυχια του! κ αυτο, διοτι οι πυροβολισμοι που ακουσε, ο κοσμος που ειδε να τρεχει δεξια κ αριστερα, δεν ετρεχε επειδη ειχαν εισβαλλει οι Γερμανοι στη δεσποινις Ικαρια. ο κοσμος ετρεχε, φωναζε, οι πυροβολισμοι επεφταν, διοτι ...ο πολεμος μολις ειχε τελιωσει! ναι, ολα αυτα ηταν πανηγυρισμοι! δυστυχως για το παππου μου, η πραξη του αποδειχθηκε ...ακυρη! κ οχι μονο αυτο, ο κοσμος πισω απο τη πλατη του εκανε σχολια, ελεγε διαφορα πραγματα! κ πως να μη πουν? πως μπορει να ειναι καποιος τοσο "ατυχος" οσο ο παππους μου? ουδεις! κριμα, γιατι η προθεση του παππου μου, η γενναιοτητα του, ο πατριωτισμος του αν θελετε, εφερε το αντιθετο αποτελεσμα! ετσι, ο παππους μου μην μπορωντας να ακουει σχολια πισω απο τη πλατη του, μην αντεχοντας να ακουει γελια πισω απο τη πλατη του, αποφασισε να ...μεταναστευσει.
πηρε την οικογενεια του, κ εγκατασταθηκε στη Βαγδατη! (Βαγδατη λεω τη δεσποινις Αθηνα, με ολο το σεβασμο στους ...Βαγδαταιους για τη παρομοιωση!). εκει πιστευε οτι θα ηταν αγνωστος αναμεσα σε αγνωστους. κ αυτο οχι επειδη η Αθηνα ειχε περισσοτερο πληθυσμο, μα επειδη ειχε απομακρυνθει
απο το νησι του. ομως η Βαγδατη (εμμμ...η δεσποινις Αθηνα ηθελα να πω) καθοτι πρωτευουσα, συγκεντρωνε ολο κ περισσοτερο κοσμο. ετσι, για κακη τυχη του παππου μου, η γενναια (γκουχ γκουχ!!) πραξη του, εμελε να γινει κ εκει γνωστη! κ με αυτο το -συνηθες για την Ελλαδα τροπο του
κουτσομπολιου- το εμαθε κ ο πατερας μου!
βαρια κληρονομια ετυχε στις πλατες του πατερα μου. ενας κομπος ηταν στο λαιμο του το ..."παθημα" του πατερα του. μια σκια που τον ακολουθουσε χρονια. ομως ηταν αποφασισμενος! ηταν αποφασισμενος ο πατερας μου να ξεπλυνει τη ντροπη! οχι με ...πιστολια κ διαφορα τετοια (αλλωστε, ποιον να σκοτωνε?), μα πραττοντας κατι γενναιο! κατι που θα ξεπλενε τη ντροπιαστικη (σορρυ παππου, μα δε μπορω να το πω πιο κοσμια) πραξη του πατερα του! κατι, που θα εκανε ολους να λενε: "να, αυτος ειναι Παμφιλης! τι γενναια φαμιλια!" πραγματι του ετυχε η ευκαιρια να πραξει κατι γενναιο! κατι που θα εδειχνε ποσο γενναιοι ειμαστε εμεις που φερουμε το ονομα "Παμφιλης".
κατι που θα ξεπλενε τη ντροπιαστικη (σορρυ παλι παππου, μα δε μπορω να πω τη πραξη σου ..."ατυχη"!) πραξη του πατερα του! ετσι, μολις εμαθε για το πολεμο του Βιετναμ, χωρις δευτερη σκεψη πηγε κ πολεμησε! οχι μονο για να αποκαταστησει το ονομα μας στη κοινωνια, μα κ για να δειξει οτι ειμαστε πατριωτες! οτι ειμαστε γενναιοι, κ πως, μπροστα στο καλο της Πατριδας μας, δε λογαριαζουμε τιποτα!
κοντα δυο χρονια στις ζουγκλες του Βιετναμ πολεμησε! ειδαν πολλα φρικαλεα πραγματα τα ματια του. εζησε απιστευτες εμπειριες. ομως μπροστα στο καλο της μητερας Πατριδας (οσο κ στην αποκατασταση του ονοματος μας) δε τον ενοιαζε! ηξερε, οτι γυρνωντας πισω, ολοι θα τον αντιμετωπιζαν σαν ηρωα!
ολοι? οχι! διοτι, παροτι ο πατερας μου πολεμησε γενναια, παροτι τραυματιστηκε δυο φορες, δεν εγκατελειψε τη μαχη υπερ της Πατριδος (οοκ, κ υπερ του ονοματος μας) κ, δυστυχως οταν γυρισε, εμαθε οτι η Ελλαδα, δεν ειχε καμια σχεση με το πολεμο του ...Βιετναμ! κριμα! κριμα οι τραυματισμοι του, κριμα η αναποτελεσματικη προσπαθεια αποκαταστασης του ονοματος μας! κριμα ομως κ τα ψυχολογικα προβληματα που απεκτησε απο το χλευασμο των γυρω του οταν εμαθε οτι πολεμησε σε
ξενο πολεμο! επαθε λοιοπον ο πατερας μου οτι ειχε παθει κ ο πατερας του (ο παππους μου δλδ). ετσι ειναι, καλο ειναι οτι κανεις να το σκεφτεις πρωτα. κ αν για το παππου μου υπαρχουν(?) ελαφρυντικα (μολις ειχε ξυπνησει, δεν ειχε ...διαυγεια πνευματος!!) για το πατερα μου δεν υπηρχε ουτε ενα! αποφασισε λοιπον (αφου γιναμε ρεζιλι κ στη πρωτευουσα), να μετακομισει.
μια διαγωνιος η πορεια της οικογενειας μου, που τεμνει την Ελλαδα στα δυο. ετσι λοιπον, απο τη δεσποινις Ικαρια, φτασαμε στη δεσποινις Βαγδατη (Αθηνα, γμτ! Αθηνα!) κ τωρα, η πορεια (κ οχι η ..."ατυχια" του πατερα μου κ του παππου μου!!) μας εφερε στο ...Σπυρονησι! (ετσι ονομαζω τη δεσποινις Κερκυρα).
εγω λοιπον, γνωριζοντας τις "γκριζες ζωνες" της οικογενειας μου, δε θελησα (κ ουτε ειναι στο χαρακτηρα μου) να παρω το αιμα μας πισω! καθολου δε με ενδιεφερε, αληθεια. μα η ζωη ειναι πΟτανα, κ δε ξερεις τι θα σου φερει! παροτι δεν ασχολουμουν με τα "κοινα" (δε με ενδιεφερε
ουτε ..."ποιος κυβερνα αυτο το τοπο") ζουσα οσο πιο ηρεμα μπορουσα! δεν ενοχλουσα κανεναν, ισως απο φοβο μη κανω καμια "κουταμαρα" κ συνεχιστει η ...παραδοση! φευ ομως! πριν μερικα χρονια ειχα κατεβει στη Βαγδατη (Αθηνα γμτ! Αθηνα! μα δε θα το πω σωστα καποια στιγμη? αφου ειμαι ...ετσυπνος, γιατι μπερδευομαι?) .
ειχα ραντεβου κοντα στη πλατεια Συνταγματος με μια κορασιδα. κλασσικα τοτε ηταν η εποχη που κοσμος εκανε διαμαρτυριες (ουδεποτε εκατσα να μαθω το λογο. ειπαμε, κουβαλουσα ενα αμαρτωλο παρελθον απο τη φαμιλια μου). εγω, προχωρουσα αναμεσα στο πληθος που φωναζε, συγκεντρωμενος απολυτα στο ραντεβου μου με τη κορασιδα. ουτε με ενοιαζε ποιοι κ γιατι φωναζαν. "πΛοβρημα τους" ετσι συνηθιζα να λεω.
καθως προχωρουσα αναμεσα στο πληθος, ενας τυπος εμφανιστηκε μπροστα μου. φορουσε κατι ρουχα σα κουρελια, κ μαλιστα μυριζε μια παραξενη μυρωδια η οποια καπως μου φανηκε γνωστη. με σπαστα Εληνικα μου ειπε:
"κυριο, εκεις σπιρτα να μου ντωσει?"
παροτι δεν ηθελα να του μιλησω, μου εκανε κριμα. οπως μου εκανε εντυπωση οτι μου ζητησε σπιρτα. προφανως (σκεφτηκα) απο εμενα ζητησε σπιρτα, απο καποιον αλλο θα ζητησει τσιγαρο. μου εκανε εντυπωση αυτο, το πως καποιος μπορει να ζητησει κατι κρατωντας ομως την αξιοπρεπεια του. δε μου ζητησε τσιγαρο, ηθελε να νιωθει οτι εχει αξιοπρεπεια. το τσιγαρο θα το ζητουσε απο αλλον. εκτιμησα που μου ζητησε μονο σπιρτα, αληθεια. κ σαν ενδειξη σεβασμου (αν μπορω να το πω ετσι), του εδωσα κ τα σπιρτα, κ το καινουριο πακετο απο τσιγαρα που ειχα αγορασει πριν.
"κρατησε τα, δε τα θελω" του ειπα
"οκι, οκι! μονο τα σπιρτα τελω" μου ειπε
αυτο με εκανε να πιστεψω περισσοτερο στην αξιοπρεπεια του. ζητησε μονο τα σπιρτα! επραξε, αυτο που σκεφτηκα.
τριστυχως ομως, η ...κακια η μοιρα χτυπησε κ εμενα! ναι, εμενα που απειχα απο ολα αυτα, λογω του πατερα μου κ του παππου μου. πως να καταλαβω ο καψερος, οτι ο τυπος με τα κουρελια που με πλησιασε, αυτος με τη παραξενη μυρωδια, με τα σπαστα Ελληνικα, αυτος που μου ζητησε μονο σπιρτα, τα ηθελε για να ...αυτοπυρποληθει λιγο μετα στη πλατεια??
εστω κ ετσι, αθελα μου συνεχισα τη παραδοση! πανω που πηγα να ασχοληθω με το τυπο, πανω που ηθελα εστω κ ετσι να τον βοηθησω δινοντας του σπιρτα, πανω που πηγα να κανω ενα μικρο καλο, τα ...μουτεψα!
δεν ασχολουμαι πλεον με τιποτα κ με κανεναν. ελπιζω μονο ο γιος μου να μη συνεχισει τη ...παραδοση! (μακαρι να παρει απο το σοι της μανας του, κ οχι απο το δικο μου!).
