μισητο μου ημερολογιο καλημερα!
δυστυχως, πανω που τοσα χρονια δε πιστευα στη δεσποινις Τυχη (λογω Πανεπιστημιακης μορφωσης), σαν αθωος τη ...πατησα! ηταν πριν λιγες μερες, οταν καθως κοιμομουν ειδα ενα ονειρο(?). ηταν τοσο αληθινο, που δε ξερω αν ηταν απλα η φαντασια μου. ειδα λοιπον, ξαφνικα μεσα στο απολυτο σκοταδι να εμφανιζεται ενα φως! ενα ζεστο φως! αυτο μου εκανε ιδιαιτερη εντυπωση, οχι ομως τοση οσο η συνεχεια του ονειρου(?). μεσα απο αυτο το φως, ειδα τη μορφη του παππου μου (απο αυτον που κλασσικα πηρα κ το ονομα μου). ο παππους μου εχει πεθανει εδω κ χρονια, κ η αληθεια ειναι οτι τον αγαπουσα παρα πολυ. εμφανιστηκε λοιπον στο ονειρο(?) μου, με το κλασσικο μουστακι σα του Χιτλερ που ειχε (αν κ δε ξερω αν το μουστακι το ειχε απο συμπαθεια στο κυριο Αδολφο η ηταν απλως θεμα ...συμπτωσης!) κ με κοιταξε με αυτο το αθωο βλεμμα που με κοιτουσε οσο ηταν εν ζωη.
ολα ηταν τοσο εντονα, σα να ηταν αληθινα. βεβαια, ισως κ να ηταν. μου χαμογελασε, κ μου ειπε 5 αριθμους, συν 1 ακομα.
"ξερεις τι πρεπει να κανεις" μου ειπε, κ χαμογελαστος χαθηκε παλι!
αμεσως ξυπνησα! ηταν ονειρο? μηπως ηταν καποιο Θεικο σημαδι? δεν μπορουσα να καταλαβω! ασυναισθητα σημειωσα τους 5 + 1 αριθμους, κ αποκοιμηθηκα. την επομενη μερα, αφου ξυπνησα ετοιμαστηκα να κατεβω στη πολη. πριν φυγω, προσεξα πανω στο κομοδινο το χαρτι με τους 5 + 1 αριθμους! για καποιο αγνωστο λογο, το εβαλα στη τσεπη μου. προχωρωντας λοιπον στη πολη, σκεφτομουν τι να σημαιναν αυτοι οι αριθμοι. μηπως ηταν κωδικοποιημενη ημερομηνια για το τελος του κοσμου? μηπως, αν τους εκανα γραμματα μου εβγαζαν το ονομα της γιουναικας που θα παντρευτω? με αυτες τις σκεψεις κ διαφορες αλλες σουρεαλιστικες προχωρουσα. το ερωτημα ομως εξακολουθουσε να παραμενει. η αγωνια μου, εξακολουθουσε να παραμενει κ αυτη! καθως εστριψα στο κεντρικο δρομο, εξω απο ενα μαγαζι ειδα συγκεντρωμενο πολυ κοσμο. ποιος ξερει τι ηθελαν ολοι αυτοι εκει? σα κλασσικος (νεο)Ελληνας, πηγα κ εγω με τη σειρα μου να δω τι γινεται. ηταν ολοι μαζεμενοι εξω απο ενα πρακτορειο του ΟΠΑΠ! τους ακουσα να μιλανε για την αποψινη κληρωση του Joker. το ποσο που μοιραζε, ειχε φτασει τα 7.000.000 ευρω! πολλα λεφτα, δε λεω! οπως; κ το "7" ειναι ο τυχερος μου αριθμος! (αυτο το ...λεω!). κινησα να φυγω, καθως οπως ειπα, η δεσποινις τυχη, ειναι αλλη μια κορασιδα που δυστυχως δε μου ...καθεται! ομως, τη τελευταια στιγμη, θυμηθηκα τους αριθμους που μου ειχε δωσει ο παππους μου το προηγουμενο βραδυ!
"λες να? μπα, αποκλειεται! κ αν? οχι, δε νομιζω! μα, δε χανω κ τιποτα στο κατω κατω" σκεφτηκα.
ετσι λοιπον, πηρα σειρα κ εγω να παιξω ενα δελτιο. οταν καταφερα να το συμπληρωσω (διοτι λογω συγκινησης το χερι μου ετρεμε, συν τα ματια μου που ηταν δακρυσμενα, αναγκαστηκα να γραψω 7 δελτια μεχρι να κατορθωσω να γραψω τους αριθμους χωρις λαθος!), εφυγα με μια παραξενη αισθηση! λες να ειμαι εγω ο τυχερος? παροτι δε πιστευα στη δεσποινις Τυχη, ομολογω οτι ολη τη μερα αυτο σκεφτομουν! μεχρι σε ποσα αυτοκινητα κ σε ποσες κορασιδες θα επενδυσω τα λεφτα μου σκεφτομουν! προσπαθουσα να διωξω τις σκεψεις απο το μυαλο μου, αφου κατα βαθος δε πιστευα(?). ομως, το ονειρο με το παππου μου ειχε αλλαξει τα ...πιστευω μου! ολη η μερα λοιπον συνεχιστηκε με τα ονειρα που εκανα, κ με τη (ματαιη) μαχη να τα διωξω κ να μην ασχολουμαι με αυτα!
το βραδυ λοιπον, η ωρα της κληρωσης με βρηκε μπροστα στη τηλεοραση, με το δελτιο στο χερι, που ειχα παιξει μονο μια στηλη. τους 5 + 1 αριθμους που μου ειχε δωσει ο παππους μου στο ονειρο μου! η κληρωση εγινε κανονικα, οι αριθμοι εμφανιστηκαν κανονικα, κ εγω, δεν ειχα κανεναν απο αυτους τους αριθμους ...κανονικα!!
οχι, δεν εβρισα τη μπουτανα τη Τυχη μου, αλλα μια πικρα την ειχα, δε λεω! ομως, η ιστορια εχει κ συνεχεια. παροτι σταματησα να ασχολουμαι με τους 5 + 1 αριθμους που μου ειχε δωσει απο τον αλλο κοσμο ο παππους μου, το βραδυ, με το που κοιμηθηκα, ειδα παλι το ιδιο ονειρο! (σχεδον το ιδιο για την ακριβεια).
ειδα παλι λοιπον ενα φως μεσα στο σκοταδι να δυναμωνει! ειδα παλι τη μορφη του παππου μου! μονο που τωρα δεν ειχε την ιδια γαληνη στο προσωπο του. τα μαλλια του ηταν ακαταστατα, το βλεμμα του περιεργο! κατι εδειχνε να τον απασχολει, να του καιει τα σωθικα! ακουσα τη γεματη αγωνια φωνη του να μου λεει:
"τελικα τι εγινε? πιασαμε τιποτα????"
δυστυχως, πανω που τοσα χρονια δε πιστευα στη δεσποινις Τυχη (λογω Πανεπιστημιακης μορφωσης), σαν αθωος τη ...πατησα! ηταν πριν λιγες μερες, οταν καθως κοιμομουν ειδα ενα ονειρο(?). ηταν τοσο αληθινο, που δε ξερω αν ηταν απλα η φαντασια μου. ειδα λοιπον, ξαφνικα μεσα στο απολυτο σκοταδι να εμφανιζεται ενα φως! ενα ζεστο φως! αυτο μου εκανε ιδιαιτερη εντυπωση, οχι ομως τοση οσο η συνεχεια του ονειρου(?). μεσα απο αυτο το φως, ειδα τη μορφη του παππου μου (απο αυτον που κλασσικα πηρα κ το ονομα μου). ο παππους μου εχει πεθανει εδω κ χρονια, κ η αληθεια ειναι οτι τον αγαπουσα παρα πολυ. εμφανιστηκε λοιπον στο ονειρο(?) μου, με το κλασσικο μουστακι σα του Χιτλερ που ειχε (αν κ δε ξερω αν το μουστακι το ειχε απο συμπαθεια στο κυριο Αδολφο η ηταν απλως θεμα ...συμπτωσης!) κ με κοιταξε με αυτο το αθωο βλεμμα που με κοιτουσε οσο ηταν εν ζωη.
ολα ηταν τοσο εντονα, σα να ηταν αληθινα. βεβαια, ισως κ να ηταν. μου χαμογελασε, κ μου ειπε 5 αριθμους, συν 1 ακομα.
"ξερεις τι πρεπει να κανεις" μου ειπε, κ χαμογελαστος χαθηκε παλι!
αμεσως ξυπνησα! ηταν ονειρο? μηπως ηταν καποιο Θεικο σημαδι? δεν μπορουσα να καταλαβω! ασυναισθητα σημειωσα τους 5 + 1 αριθμους, κ αποκοιμηθηκα. την επομενη μερα, αφου ξυπνησα ετοιμαστηκα να κατεβω στη πολη. πριν φυγω, προσεξα πανω στο κομοδινο το χαρτι με τους 5 + 1 αριθμους! για καποιο αγνωστο λογο, το εβαλα στη τσεπη μου. προχωρωντας λοιπον στη πολη, σκεφτομουν τι να σημαιναν αυτοι οι αριθμοι. μηπως ηταν κωδικοποιημενη ημερομηνια για το τελος του κοσμου? μηπως, αν τους εκανα γραμματα μου εβγαζαν το ονομα της γιουναικας που θα παντρευτω? με αυτες τις σκεψεις κ διαφορες αλλες σουρεαλιστικες προχωρουσα. το ερωτημα ομως εξακολουθουσε να παραμενει. η αγωνια μου, εξακολουθουσε να παραμενει κ αυτη! καθως εστριψα στο κεντρικο δρομο, εξω απο ενα μαγαζι ειδα συγκεντρωμενο πολυ κοσμο. ποιος ξερει τι ηθελαν ολοι αυτοι εκει? σα κλασσικος (νεο)Ελληνας, πηγα κ εγω με τη σειρα μου να δω τι γινεται. ηταν ολοι μαζεμενοι εξω απο ενα πρακτορειο του ΟΠΑΠ! τους ακουσα να μιλανε για την αποψινη κληρωση του Joker. το ποσο που μοιραζε, ειχε φτασει τα 7.000.000 ευρω! πολλα λεφτα, δε λεω! οπως; κ το "7" ειναι ο τυχερος μου αριθμος! (αυτο το ...λεω!). κινησα να φυγω, καθως οπως ειπα, η δεσποινις τυχη, ειναι αλλη μια κορασιδα που δυστυχως δε μου ...καθεται! ομως, τη τελευταια στιγμη, θυμηθηκα τους αριθμους που μου ειχε δωσει ο παππους μου το προηγουμενο βραδυ!
"λες να? μπα, αποκλειεται! κ αν? οχι, δε νομιζω! μα, δε χανω κ τιποτα στο κατω κατω" σκεφτηκα.
ετσι λοιπον, πηρα σειρα κ εγω να παιξω ενα δελτιο. οταν καταφερα να το συμπληρωσω (διοτι λογω συγκινησης το χερι μου ετρεμε, συν τα ματια μου που ηταν δακρυσμενα, αναγκαστηκα να γραψω 7 δελτια μεχρι να κατορθωσω να γραψω τους αριθμους χωρις λαθος!), εφυγα με μια παραξενη αισθηση! λες να ειμαι εγω ο τυχερος? παροτι δε πιστευα στη δεσποινις Τυχη, ομολογω οτι ολη τη μερα αυτο σκεφτομουν! μεχρι σε ποσα αυτοκινητα κ σε ποσες κορασιδες θα επενδυσω τα λεφτα μου σκεφτομουν! προσπαθουσα να διωξω τις σκεψεις απο το μυαλο μου, αφου κατα βαθος δε πιστευα(?). ομως, το ονειρο με το παππου μου ειχε αλλαξει τα ...πιστευω μου! ολη η μερα λοιπον συνεχιστηκε με τα ονειρα που εκανα, κ με τη (ματαιη) μαχη να τα διωξω κ να μην ασχολουμαι με αυτα!
το βραδυ λοιπον, η ωρα της κληρωσης με βρηκε μπροστα στη τηλεοραση, με το δελτιο στο χερι, που ειχα παιξει μονο μια στηλη. τους 5 + 1 αριθμους που μου ειχε δωσει ο παππους μου στο ονειρο μου! η κληρωση εγινε κανονικα, οι αριθμοι εμφανιστηκαν κανονικα, κ εγω, δεν ειχα κανεναν απο αυτους τους αριθμους ...κανονικα!!
οχι, δεν εβρισα τη μπουτανα τη Τυχη μου, αλλα μια πικρα την ειχα, δε λεω! ομως, η ιστορια εχει κ συνεχεια. παροτι σταματησα να ασχολουμαι με τους 5 + 1 αριθμους που μου ειχε δωσει απο τον αλλο κοσμο ο παππους μου, το βραδυ, με το που κοιμηθηκα, ειδα παλι το ιδιο ονειρο! (σχεδον το ιδιο για την ακριβεια).
ειδα παλι λοιπον ενα φως μεσα στο σκοταδι να δυναμωνει! ειδα παλι τη μορφη του παππου μου! μονο που τωρα δεν ειχε την ιδια γαληνη στο προσωπο του. τα μαλλια του ηταν ακαταστατα, το βλεμμα του περιεργο! κατι εδειχνε να τον απασχολει, να του καιει τα σωθικα! ακουσα τη γεματη αγωνια φωνη του να μου λεει:
"τελικα τι εγινε? πιασαμε τιποτα????"
