"'αμόκΑ ιτάΚ νύΣ ςόμσιγολαραΠ"

λυπαμαι
για τα λουλουδια
που δεν μυρισα,
για τον Ηλιο
που δεν εσβησε τη νυχτα,
λυπαμαι
που δεν ειδα το χαμογελο της
που δεν αγγιξα τα δαχτυλα της
λυπαμαι
που ειδα χαμογελα
με σφιγμενα δοντια,
ματια κοκκινα
λυπαμαι
για τα μακρυνα γελια
που ακουσα.

δεν ηρθα να μεινω,
για να νιωσω τη φυγη ηρθα.

τωρα,
με το κολιε γυρω απο το λαιμο μου
το δωματιο φαινεται διαφορετικο.
αραγε,
θα προλαβω να ακουσω
τον ηχο της καρεκλας στο πατωμα?

"υοΣ ιρέΧ οΤ υοΜ ςώΔ"

θελω με παθος
να σε πιασω απο το χερι
να περπατησουμε σε δρομους
που κανενας δεν μας ξερει
να νιωσω την ανασα σου
πανω στο προσωπο μου
τα χειλη σου να αγγιξω
να γινεις ο Θεος μου
θελω με παθος
να σε πιασω απο το χερι
θελω με παθος
κ ας ειναι λαθος...