"ήπωιΣ"

οταν
βουβος καθομαι
αντικρυ σου
οταν
αναμεσα μας
βρισκεται
σκονισμενο τραπεζι,
να ξερεις,
αφηνω
τη σιωπη
να σου μιλησει.
οταν
το βλεμμα χαμηλωνω
να ξερεις,
ψαχνω το χαμογελο σου
να βρω.
οταν
ειμαι μακρυα σου
να ξερεις,
το ονομα σου
φωναζω
οταν
το χερι σου κραταω
να ξερεις,
τοτε μονο
ειμαι ζωντανος.