“gniS I yppahnU”

He came to us as a baby. 

We can hear his screams from far.

We were so happy that we sing his arrival.

We were waiting for him as a Messiah.

He grew up so fast, 

we didn’t understand how time passed so fast.

Through his growing, we felt many pleasures,

we felt many sadness. 

“that’s the way it’s goes” we all said. 

Now he is dying just outside our door.

He is not a baby, he is a very old

no one wants to say goodbye to him. 

We are watching him dying, and all of us we are relief.

We are waiting for a new baby to come, 

we are waiting to sing happily for him.

Maybe this new baby it’s better, maybe not. 

But as all of us keep saying: “that’s the way it’s goes”.

"ιτνέλΓ"

Σεναριο για το τραγουδι "Γλεντι" του Γ. Αγγελακα απο το δισκο  «Η Γελαστη Ανηφορα»

ΣΚΗΝΗ 1^η

00:00 – 01:05

Ειμαστε μεσα σε μια εκκλησια. Υπαρχουν περιπου 20 ατομα, ολοι ντυμενοι επισημα με καλοκουρεμενα μαλλια. Αρκετοι κρατανε ποτηρια με κρασι στα χερια τους σαν σε δεξιωση. Η καμερα περναει αναμεσα τους. Μερικοι κουνιουνται στο ρυθμο.

ΣΚΗΝΗ 2^η

01:05 – 01:24

Γκρο πλαν στο προσωπο του Γιαννη που τραγουδαει.

ΣΚΗΝΗ 3^η

01:24 – 01:48

Ο Γιαννης σηκωνεται μεσα από το φερετρο. Ο κοσμος τον κοιταει χαμογελωντας. Καποιοι σκουντανε τον διπλανο τους ώστε να τον δουν κ αυτοι. Μερικοι του χαμογελανε χαιρετωντας τον σηκωνοντας το ποτηρι τους.
(τραγουδαει μαζι με τον κοσμο. Εναλλαγη πλανων μεταξυ κοσμου κ Γιαννη)

ΣΚΗΝΗ 4^η

01:49 – 02:07

Ο Γιαννης πηδαει αναμεσα στο κοσμο. Περπαταει αναμεσα τους, πολλοι του χαμογελανε.

ΣΚΗΝΗ 5^η

02:07 – 02:27

Γκρο πλαν στο προσωπο του Γιαννη καθως τραγουδαει.

ΣΚΗΝΗ 6^η

02:27 – 02:40

Ο κοσμος κ ο Γιαννης τραγουδανε το ρεφραιν

ΣΚΗΝΗ 7^η

02:40 – 02:50

Τραγουδαει ο Γιαννης

ΣΚΗΝΗ 8^η

02:50 – 03:28

Ο Γιαννης μπαινει στο φερετρο. τεσσερα ατομα τον σηκωνουν κ μαζι με ολους τους υπολοιπους κατευθυνονται στο ταφο χορευοντας. Το φερετρο είναι ανοικτο.

(μακρυνο πλανο από ψηλα το φερετρο κ τον κοσμο)

ΣΚΗΝΗ 9^η

03:28 – τελος

Ο κοσμος τραγουδαει καθως τοποθετουν το φερετρο στο ταφο. ο Γιαννης σηκωνεται παλι κ τραγουδαει μαζι τους χωρις εκεινοι να τον βλεπουν. Στο τελος απομακρυνεται ο Γιαννης κ βλεπουμε τον κοσμο μπροστα στον ταφο.

"ςεκγόρτνεληΤ"

Σεναριο για το τραγουδι «Τηλεντρογκες» του Γ. Αγγελακα από το δισκο «Η Γελαστη Ανηφορα»

ΣΚΗΝΗ 1^η

00:00 – 00:56

Βλεπουμε μια μεγαλη αιθουσα ψυχιατρειου. Καποιοι τροφιμοι παιζουν ταβλι, αλλοι ξεφυλλιζουν περιοδικα, καποιοι αλλοι κοιτανε στο πουθενα. Ενας τροφιμος ανοιγει την τηλεοραση. Εχει παρασιτα. Ψαχνει τα καναλια. Βλεπει το προσωπο του Αγγελακα

ΣΚΗΝΗ 2^η

00:57 – 01:25

πολυ κοντινο πλανο στον Αγγελακα καθως τραγουδαει. Οι τροφιμοι σταματανε ό,τι εκαναν κ γυριζουν προς τη τηλεοραση

ΣΚΗΝΗ 3^η

01:25 – 01:39

Βλεπουμε τους τροφιμους να τραγουδανε

ΣΚΗΝΗ 4^η

01:40 – 02:09

Καποιοι σηκωνονται κ αρχιζουν να χορευουν περιεργα. Ενας τροφιμος (κοντος κ αξυριστος) κουναει ολο το κορμι του όμως τα ποδια του είναι ακινητα. Σφυριζει κ φωναζει «ωπα».

ΣΚΗΝΗ 5^η

02:10 – 02:24

Αρχιζει να σπρωχνει ο ενας τον αλλον. Στο βαθος βλεπουμε την τηλεοραση κ το προσωπο του Αγγελακα να τραγουδα

ΣΚΗΝΗ 6^η

02:25 – 02:37

Ολοι χορευουν ηρεμα κ παραξενα

ΣΚΗΝΗ 7^η

02:38 – 02:52

Αρχιζουν παλι να σπρωχνονται

ΣΚΗΝΗ 8^η

02:52 – 03:10

Τραγουδανε κ χορευουν παραξενα ολοι μαζι. Ο κοντος τυπος σφυριζει κ βγαζει  τα επιφωνηματα που ακουγονται στο τραγουδι.

ΣΚΗΝΗ 9^η

03:10- 03:22

Ο κοντος τυπος χορευει περιεργα παλι φωναζοντας «Γιαννης, Ολγα, Νικος». Οι υπολοιποι σπρωχνει ο ενας τον αλλον ξανα.

ΣΚΗΝΗ 10^η

03:22 – 04:00

Ο κοντος τυπος όπως κουνιεται περιεργα με τα ποδια ακινητα φωναζει «Νικος, Γιωργος, Παυλος» ενώ σφυριζει κιολας. Οι υπολοιποι αναποδογυριζουν τραπεζια, κλωτσανε καρεκλες καθως  χορευουν.

ΣΚΗΝΗ 11^η

04:00 – 04:27

Ενας νοσοκομος μπαινει στην αιθουσα. Κλεινει την τηλεοραση. Γυριζει προς την καμερα κ λεει τα λογια του τραγουδιου «αυτές ηταν κυριες κ κυριοι οι σημαντικοτερες ειδησεις της ημερας από το καλο μας καναλι. Από εμας καλη σας νυχτα κ καλο σας ξενερωμα». Οι τροφιμοι σηκωνουν τα τραπεζια κ τις καρεκλες, κ καθονται ηρεμα σα να μη συνεβει τπτ, κανοντας ό,τι εκαναν κ πριν.

"ώλακαραΠ εΣ εΜ εσώΣ"

Προχωρησε γρηγορα προς το μερος της χωρις εκεινη να τον δει. Κλεινοντας το στομα της, την παρεσυρε σε ένα ερημο κτιριο. Ο ποθος του ηταν μεγαλος, τοσο που δε μπορουσε να αντισταθει. Τι κ αν αυτό που εκανε ηταν παρανομο? Τι κ αν το ειχε κανει κ άλλες φορες στο παρελθον? Ηξερε ότι καποια στιγμη θα τον επιαναν κ όλα θα τελειωναν. Για να σταματησει το παθος του ευχοταν κάθε φορα να τον πιασουν. Όπως τωρα, που η ανηλικη κοπελα τον παρακαλουσε κλαιγοντας. Εκεινος εδειχνε να συγκινειται για μια στιγμη. Την κοιταξε στα ματια ανεκφραστος. «σωσε με σε παρακαλω» της ειπε. Όμως σε λιγα λεπτα όλα τελειωσαν.  Αφησε τη κοπελα ακινητη με τα ματια ανοιχτα, ντυθηκε γρηγορα κ εφυγε κλαιγοντας.  

"ςολλΑ Ο ώγΕ"

Καθοταν κάθε μεσημερι στο παραθυρο. Συγκεκριμενη ωρα κάθε φορα. Παρακολουθουσε τον απεναντι καθως γυρνουσε από το γραφειο.  Ηταν ενας τυπος στην ηλικια του, μονο που αυτος ηταν επιτυχημενος. Ειχε καλη δουλεια, ακριβο αυτοκινητο κ φυσικα ομορφη γυναικα. Εμφανισιακα του εμοιαζε, όμως οι τυχες τους ηταν διαφορετικες. Συχνα αναρρωτιοταν γιατι ο άλλος να ζει καλα κ εκεινος όχι, γιατι η μοιρα διαλεξε τον αλλον κ όχι αυτόν. Ηθελε να ηταν ο άλλος! Ποσο πολύ ηθελε! Ετσι, μια ημερα τον περιμενε εξω από το σπιτι του. Στο χερι του κρατουσε ένα περιστροφο. μολις ηρθε ο άλλος, τον σημαδεψε στο κεφαλι. Πριν πατησει τη σκανδαλη, τον ακουσε να του λεει: «τι πας να κάνεις? Να σκοτωσεις τον εαυτο σου?»

Ηταν όμως πολύ αργά.

"ςυολέΤ ήπωιΣ"

Περιμενε σκυφτη αναμεσα στο πληθος. Σε λιγο θα εφερναν στο δικαστηριο το δολοφονο του μονακριβου γιου της, του αιματος της. Τοσο καιρο σχεδιαζε την εκδικηση της. Στο τσαντακι της ειχε κρυμενο ένα οπλο. 

Ηξερε ότι ο πονος της δεν θα περνουσε, ομως δε μπορουσε να ξεχασει το ειρωνικο χαμογελο του δολοφονου όταν τον επιασαν. Της στοιχειωνε τη ζωη, της στοιχειωνε το χαμο του γιου της.

Οι αστυνομοι εκαναν τον κοσμο στην ακρη. Σε λιγο θα περνουσε ο δολοφονος.

Η μανα κατορθωσε να βρεθει μπροστα του. Τον κοιταξε στα μάτια. Εκεινος παγωσε. Το χερι της ηταν μεσα στο τσαντακι. Μια ματιά της ηταν ολη της η εκδικηση. Εφυγε χωρις να του πει κουβεντα. 

Λιγο παρακατω, εστρεψε το οπλο στον εαυτο της.

"υοΜ ήκιΔ άνιτοτναΠ"

Κοιτουσα τη φουστα της καθως ανεμιζε από τον αερα. Το ανεμελο βαδισμα της. Τα μακρυα μαυρα της μαλλια καλλυπταν το μικρο της στηθος. Τι ομορφα ηταν όταν τα εσπρωχνε προς τα πισω!Το χαμογελο της ηταν τοσο αθωο, μια αμαρτια για τα ματια των ανθρωπων. Πιο πολύ ομως κοιτουσα τα ποδια της. Το απαλο τους δερμα οδηγουσε στον Παραδεισο. Δε τολμησα ποτέ να της μιλησω, ή να την κοιταξω στα ματια. Φοβομουν ότι δε θα αντεχα ουτε να της χαμογελασω. Κάθε βραδυ όμως ηταν δικη μου. Μονο δικη μου! Καποια μερα εμαθα ότι βλεπει αλλον. Καταλαβα ότι δεν θα ειμαστε ποτέ μαζι. Την επομενη φορα που την ειδα, την πλησιασα. Δε της μιλησα καθολου. Από τοτε, θα ηταν παντοτινα δικη μου