"ςαικάχυΨ"

-ωχ! τι ειναι αυτο?
-ρε συ, ειναι...
-ναι ρε, αυτο ειναι!
-τι κανουμε τωρα?
-δεν ξερω ρε. εσυ τι λες?
-κ που ξερω εγω? παντως δεν μας εμποδιζει
-λες να το αφησουμε εδω?
-γιατι οχι?
-μηπως να το μετακινησουμε λιγο?
-ε, μετακινησε το εσυ.
-γιατι εγω? ολα εγω θα τα κανω?
-ποια εκανες εσυ ρε?
-την αλλη φορα που ειχαμε βρει ενα ιδιο, εγω δεν το μετακινησα? ε?
-κ τι θες τωρα δηλαδη? μονος σου ηθελες.
-απλά σκεφτομαι μηπως φωναξουμε κανεναν να μας βοηθησει.
-τετοια ωρα? σε λιγο ξημερωνει, ποιον θα βρεις?
-δεν ξερω ρε, δεν μου καθεται καλα η ολη φαση.
-ωχου! σε επιασαν οι καλοσυνες σου τωρα?
-βοηθησε με λιγο ρε, δειχνει πιο βαρυ απο το αλλο που ειχαμε βρει
-οχι ρε, στο ειπα. δεν σε βοηθαω, ενταξει?
-γιατι αρπαζεσαι? δεν θα κουραστεις κιολας
-ρε δεν θελω σου λεω! καταλαβαινεις?
-καλα, αρχισες παλι τα ιδια? τι σόι ανθρωπος εισαι?
-ρε κανε μας τη χαρη κ εσυ! ωχου!
-λες να καλεσουμε εναν γερανό?
-γερανό? πας καλα ρε? τι μαλακίες λες?
-ε, τι να καλεσουμε τοτε?
-καλεσε όποιον θες. εγω φευγω, βγαλτα περα μονος σου
-στασου ρε, μην φευγεις
-φευγω ρε, κ αντε γαμησου! αν ειναι καθε φορά που βρισκουμε πτωματα στο δρομο να τα μαζευουμε,  να μου λειπει.
-καλα λες, προβλημα του. Θεος σχωρεστον ομως! τσιγαρο παιζει?
-παλι τρακα ρε συ? παρε το τελευταιο που μου εμεινε
-φωτια παιζει?
-ωχου ρε συ, μου εσπασες τα νευρα γαμω την μπουτανα μου! αντε, παρε κ φωτια
-γιατι αρπαχτηκες παλι ρε συ?
-ρε σκασε κ προχωρα...

"!άτνοΚ ύλοΠ οσόΤ"

σε μια παλια μονοκατοικια, με την αυλη της γεματη χορτα, μεσα σε ενα μισοσκοτεινο δωματιο καθεται ο Κ. τα επιπλα ειναι καλυμενα με σεντονια, η σκονη εχει απλωθει στο πατωμα. τα καδρα κατεβασμενα κ αυτα, εχουν αφησει το αποτυπωμα τους στους τοιχους.
καποτε εδω ακουγονταν γελια, καποτε υπηρχε κοσμος, καποτε εδω, ο Κ ηταν μικρο παιδι που μεγαλωνε ευτυχισμενος. καποτε ομως, οχι τωρα. καποτε, στο πολυ μακρυνο παρελθον.

πως τα φαιρνει ετσι η ζωη. πως μπορει να ξερει καποιος το μελλον τι θα φερει? την αποσταση του γελιου απο το δακρυ? ποσος ηταν ο χρονος, του τοτε με το τωρα, που βρισκει τον Κ καθισμενο σε μια πολυθρονα? ισως ο χρονος να μετριεται με το ανοιγοκλεισιμο του βλεφαρου, ισως να μετριεται με τα χρονια, κανείς τελικα δεν μπορει να υπολογισει.

ο λογος που ο Κ ηρθε στο πατρικο του σπιτι, ειναι απλος. ηρθε εδω, για να δωσει ενα τελος (ή μια νεα αρχη οπως συνηθιζε να λεει). ενα τελος απο οσα βαρη εχει στην πλατη του.
περασαν υπουλα τα χρονια, ο Κ δεν καταφερε να δαμασει τον χρονο, του εφυγε απο τα δαχτυλα σαν αμμος.

ο Κ, ηταν παντρεμενος εδω κ χρονια, ειχε μια καλη επαγγελματικη πορεια, κ ομως. τιποτα απο ολα αυτα δεν εχει αξια. ουτε τωρα ξερει τι μπορει να εχει αξια. πιστευε οτι το πιο σημαντικο ειναι να αγαπησεις κ να αγαπηθεις. κ μετα να κάνεις οικογενεια. το δευτερο δεν το κατορθωσε. το πρωτο, αν κ το ειχε, δεν ηταν τελικα παρα ενα μεγαλο ψεμα, μια οπτασια των ματιων του. ποιος ο λογος πλεον, αφου εζησε σε ενα ψεμα, να προσπαθησει για την συνεχεια? να προσπαθησει να ξαναφτιαξει την ζωη του? η λυπη πολλες φορες ειναι ο καλυτερος συμβουλος. τις λιγες που δεν ειναι, γινεται ο χειροτερος εχθρος. παρουσιαζει τα χρωματα που θελει, με την ενταση που θελει, στην προσπαθεια της να μας αποπροσανατολισει.

τωρα, στο μισοσκοτεινο δωματιο, που το λουζει το φως του φεγγαριου, φωτιζει η σκια του Κ, φωτιζει η θηλια που κρεμεται απο το ταβανι. δεν εχει παρα να ανεβει στην καρεκλα, κ μετα να κανει ενα απλο βημα.

πριν σηκωθει ομως, χτυπαει το κινητο του τηλεφωνο. χωρις να κοιταξει ποιος τον καλει, απανταει:

"παρακαλω"
"καλησπερα σας κυριε Κ, ειμαι ο Ο, ο γιατρος σας. πηρα να σας πω τα αποτελεσματα των εξετασεων που κανατε πριν ενα μηνα. λυπαμαι, αλλά εχετε μονο τρεις μηνες ζωης. αληθεια λυπαμαι"

ο Κ εκλεισε το τηλεφωνο. εκατσε παλι στην πολυθρονα του.
"μα να εχω μονο τρεις μηνες ζωης?" σκεφτηκε. αμεσως εβαλε τα κλαμματα, εκλαιγε σαν μικρο παιδι. ναι, ο Κ που αν δεν χτυπουσε το τηλεφωνο τωρα θα ειχε "φυγει", καθοταν στην πολυθρονα κλαιγοντας.

"ίομσιθΕ ιονέμσιθηνυΣ"

καθε βραδυ
στην αγκαλια σου
γεννιεμαι
καθε πρωι
στα πόδια σου
πεθαινω

το χτες,
το σημερα
με βρισκει δίπλα σου

το αυριο,
το παντα
θα με βρει μακρυα σου

θα θυμαμαι
το γελιο σου
τα μακρυα σου μαλλια
θα θυμασαι τα δακρυα μου?