«τρεχτε γρηγορα, ελατε!!» φωναξε ο αστροναυτης. Αμεσως εφτασαν δίπλα του οι υπολοιποι δυο αστροναυτες. «κοιταξτε! Εδώ στη φωτο φαινεται ότι το τζαμι ραγιζει! Θα σπασει σε λιγο!» τους ειπε. Ολοι ειδαν τη φωτο ανησυχοι. Δε μπορουσαν όμως να κανουν τιποτα. Τοτε ο ενας αστροναυτης αρχισε να κλαιει, ο αλλος αρχισε να προσευχεται. Εκεινος όμως, εξακολουθουσε να κοιτα τη φωτο αμιλητος. Όταν ξερεις ότι το τελος φτανει, τι μπορεις να κάνεις? Είναι η στιγμη που όλα πλεον τελειωνουν! Είναι το κοντινο τελος. Απορροφημενος λοιπον στις σκεψεις του δεν προσεξε πως οι αλλοι δύο αστροναυτες καταπιαν το ειδικο χαπι κ αυτοκτονησαν. Δεν προλαβε να τους πει ότι τελικα η ρωγμη στο τζαμι του διαστημικου σταθμου ηταν ρωγμη στο φακο της φωτογραφικης καμερας!
