Η σειρηνα καθαρισμου συνειδησης ηχησε δυνατα. ο Κ πεταχτηκε αμεσως απο ο κρεβατι του. προσεκτικα (οπως καθε μερα εδω κ πολλα χρονια) αρχισε να ντυνεται. τοποθετησε με επιτυχια τα μάτια του στις θεσεις του. τα αυτια του το ιδιο. με επιτυχια εβαλε στη σωστη τους θεση τα χερια του κ τα πόδια του. σχεδον τιποτα δεν το δυσκολεψε, εκτός απο τη καρδια του. αυτη, τον κουρασε αρκετα, στο τελος ομως καταφερε να την βαλει στη σωστη της θεση. χαρουμενος που για πρωτη φορα στη ζωη του τα καταφερε, σταθηκε μπροστα στο καθρεπτη.
"επιτελους!! επιτελους τα καταφερα!!" αναφωνησε.
χωρις να χασει χρονο, ανοιξε το συρταρι στο κομοδινο. εβγαλε απο μεσα μία θηκη. εκει, ειχε φυλαγμενο ενα καλωδιο. δεν ηταν πολυ μεγαλο, κοντα στο ενα μετρο. για την ακριβεια ηταν ακριβως 77 ποντους. ακουμπησε το καλωδιο προσεκτικα στο πατωμα. αφου βεβαιωθηκε οτι το ειχε τοποθετησει στο σωστο σημειο κ πως ειχε κανει ολα οσα του ειχαν υποδειξει οι φωνες, εκλεισε τα μάτια του. ψιθυρισε καποια χωρις νοημα λογια κ με μια κινηση ο Κ μπηκε μεσα στο καλωδιο. προχωρησε αρκετα. στη αρχη ηταν πολυ σκοτεινα. διεκρινε μονο ποντικια κ αραχνες στο δρομο του. υστερα απο αρκετη ωρα το μερος αρχισε να φωτιζεται, σημαδι οτι εφτανε στην ακρη του καλωδιου. πραγματι, μερικα βηματα μετα ο Κ στεκοταν στην αλλη ακρη. εκει, το φως ηταν εντονο, ο αερας φυσουσε δυνατα. ειχε φτασει πλεον σε ενα πολυ ψηλο σημειο. χωρις να χασει χρονο κοιταξε κατω. για πρωτη φορα εβλεπε το κοσμο απο τοση αποσταση. του φανηκε περιεργη, μα κ ομορφη αυτη η αισθηση. αφου χαμογελασε, εκανε ενα βημα στο κενο.
οχι, ο Κ δεν επεσε, δεν χτυπησε με δυναμη στο παγωμενο πεζοδρομιο. ο Κ συνεχισε να ανεβαινει ψηλα χαμογελαστος. ειχε αφησει πισω του το παρελθον. ειχε καταφερει για πρωτη φορα να ταιριαξει απολυτα τα κομματια του εαυτου του. ειχε καταφερει να περασει μεσα απο το καλωδιο οπως ακριβως του ελεγαν εδω κ καιρο οι φωνες. ο Κ πλεον ηταν ελευθερος.
"επιτελους!! επιτελους τα καταφερα!!" αναφωνησε.
χωρις να χασει χρονο, ανοιξε το συρταρι στο κομοδινο. εβγαλε απο μεσα μία θηκη. εκει, ειχε φυλαγμενο ενα καλωδιο. δεν ηταν πολυ μεγαλο, κοντα στο ενα μετρο. για την ακριβεια ηταν ακριβως 77 ποντους. ακουμπησε το καλωδιο προσεκτικα στο πατωμα. αφου βεβαιωθηκε οτι το ειχε τοποθετησει στο σωστο σημειο κ πως ειχε κανει ολα οσα του ειχαν υποδειξει οι φωνες, εκλεισε τα μάτια του. ψιθυρισε καποια χωρις νοημα λογια κ με μια κινηση ο Κ μπηκε μεσα στο καλωδιο. προχωρησε αρκετα. στη αρχη ηταν πολυ σκοτεινα. διεκρινε μονο ποντικια κ αραχνες στο δρομο του. υστερα απο αρκετη ωρα το μερος αρχισε να φωτιζεται, σημαδι οτι εφτανε στην ακρη του καλωδιου. πραγματι, μερικα βηματα μετα ο Κ στεκοταν στην αλλη ακρη. εκει, το φως ηταν εντονο, ο αερας φυσουσε δυνατα. ειχε φτασει πλεον σε ενα πολυ ψηλο σημειο. χωρις να χασει χρονο κοιταξε κατω. για πρωτη φορα εβλεπε το κοσμο απο τοση αποσταση. του φανηκε περιεργη, μα κ ομορφη αυτη η αισθηση. αφου χαμογελασε, εκανε ενα βημα στο κενο.
οχι, ο Κ δεν επεσε, δεν χτυπησε με δυναμη στο παγωμενο πεζοδρομιο. ο Κ συνεχισε να ανεβαινει ψηλα χαμογελαστος. ειχε αφησει πισω του το παρελθον. ειχε καταφερει για πρωτη φορα να ταιριαξει απολυτα τα κομματια του εαυτου του. ειχε καταφερει να περασει μεσα απο το καλωδιο οπως ακριβως του ελεγαν εδω κ καιρο οι φωνες. ο Κ πλεον ηταν ελευθερος.
