Πεμπτη μεσημερι, η ωρα πλησιαζει 12 κ 15
εξω απο ενα κτιριο, ειναι μαζεμενος κοσμος. κυριως μητερες. μητερες που περιμενουν
να σχολασει το νηπειαγωγειο.
συζητανε μεταξυ τους, συζητανε κυριως για τα παιδια τους. λιγο πολυ, ολες γνωριζονται.
εναι κ το μερος τετοιο, που χωρις να ειναι χωριο, αλλά ουτε κ μεγαλουπολη,
επιτρεπει στον αλλο να εχει επαφες με τους γυρω του.
στο απεναντι πεζοδρομιο, στεκεται ενας παππουλης. πρεπει να ειναι κοντα 80 χρονων, με ασπρα μαλλια. φωραει ενα γκρι κοστουμι κ καπελο. στο χερι του κραταει μπαστουνι.
κρινοντας απο τα ρουχα του, δειχνει να εχει ζησει καλα στη ζωη του, αλλά κ παλι, πολλες φορες τα φαινομενα απατουν. δε φαινεται συνηθισμενος ανθρωπος παντως.
καθε λιγο, κοιταει προς το σχολειο. κατι περιμενει, ή ...καποιον περιμενει.
το κουδουνι χτυπαει, τα μικρα παιδια, χαρουμενα τρεχουν στους γονεις τους. εκεινοι τα αγκαλιαζουν, τα φιλανε κ τα ρωτανε τι μαθανε σημερα.
ενα παιδι, ο μικρος Κ, βγαινει τελευταιος απο το σχολειο. ειναι ενα αδυνατο αγορι, με σγουρο μαλλι.
μερικες φορες, πηγαινει μονος του μεχρι το σπιτι. εξαλλου, δεν ειναι μακρυα, στο τριτο στενο ειναι!
φοραει τη τσαντα του στη πλατη, εχει αυτο το ανεμελο βηματισμο που εχουν τα παιδια σε αυτη την ηλικια, αυτο το βηματισμο, που καθως μεγαλωνουν, καπου στη πορεια το χανουν.
ο παππουλης, μολις βλεπει το μικρο Κ, τον ακολουθει. εδω κ μερικες μερες, ακολουθει το μικρο αδυνατο αγορι με το σγουρο μαλλι!
θελει να τον παρει αγκαλια! να τον φιλησει! το εχει μεγαλη αναγκη!
ομως, ολα πρεπει να πανε συμφωνα με το σχεδιο του! τιποτα δε πρεπει, κ δε θελει να αφησει στη τυχη!
η πραξη του θα κριθει στις λεπτομερειες. το ξερει, κ αυτο τον αγχωνει!
τον ακολουθει διακριτικα, μεχρι ο μικρος Κ να φτασει σπιτι του.
λιγο πριν, ο παππουλης αλλαζει δρομο. δε θελει να τον δει κανεις! θελει ολα να γινουν οπως εκεινος θελει! να γινουν οπως πρεπει!
ξερει, πως ολα θα γινουν την επομενη μερα! ξερει ακομα κ την ωρα που θα κανει τη κινηση του!
αλλά το αγχος του ειναι μεγαλο! δε μπορει να περιμενει! θελει να πλησιασει το μικρο Κ! θελει να τον παρει αγκαλια, ο ποθος του ειναι πολυ δυνατος!
ομως, πρεπει να τηρρησει το προγραμμα, αλλιως ολα θα πανε χαμενα.
εξαλλου, αυριο ειναι η μερα! η σημαντικη μερα! η πιο σημαντικη μερα της ζωης του! αυριο κρινονται ολα!
Παρασκευη μεσημερι, ωρα 12 κ 10
εξω απο το νηπειαγωγειο, ο συνηθισμενος κοσμος.
στο απεναντι πεζοδρομιο, ο ιδιος παππουλης.
φοραει παλι τα ιδια ρουχα, κραταει παλι το ιδιο μπαστουνι. ειναι νευρικος, κοιταει το ρολόι του καθε λιγο, καθως κουναει το μπαστουνι του δεξια κ αριστερα.
παιρνει μια βαθια ανασα. περναει το δρομο, καθεται διπλα στο κοσμο, αλλά οχι μαζι τους. φοβαται, αλλά ο φοβος του, ειναι κ ποθος του ταυτοχρονα!
τις σκεψεις του, διακοπτει ο ηχος του κουδουνιου! οι φωνες των παιδιων, καθως τρεχουν στους δικους τους ανθρωπους!
ο μικρος Κ, βγαινει παλι τελευταιος. φωραει παλι τη τσαντα του στον ωμο. εχει παλι το ιδιο ανεμελο περπατημα. στα χερια του κραταει ενα χαρτι. ειναι μια ζωφραφια που εχει κανει. δειχνει εκεινον, να τον κρατανε αγκαλια οι γονεις του! ειναι περηφανος για τη ζωγραφια του! ανυπομονει να τη δειξει στο πατερα του κ τη μητερα του! θελει να χαρουν! θελει να του πουν μπραβο!
προχωραει αργα, γτ κοιταει το χαρτι καθε λιγο. απο πισω του, τον ακολουθει ο παππουλης. σιγα σιγα τον πλησιαζει! ειναι πισω του τωρα, μπορει να τον ακουμπησει! να του χαιδεψει τα μαλλια! να τον φιλησει! να του πει οτι τον αγαπαει! οτι θα ειναι παντα διπλα του! οτι δε θα τον αφησει ποτέ!
φτανουν στο φαναρι. ειναι κοκκινο. περιμενουν. στεκονται δίπλα δίπλα τωρα!
θελει να τον αγκαλιασει! δε μπορει, το ξερει!
με μια αθωα κινηση, περναει το χερι του πανω απο κεφαλι του μικρου Κ.
ισα ισα που ακουμπαει τα σγουρα του μαλλια!
τρεμει, θελει πολυ να τον αγκαλιασει! δεν αντεχει αυτο το μαρτυριο! ομως, ολα πρεπει να πανε συμφωνα με το προγραμμα! το ξερει κ αυτο! αυτος ειναι ο λογος που ειναι δίπλα στο μικρο κ αδυνατο αγορι με τα σγουρα μαλλια! το προγραμμα! αλλιως, ολα θα πανε χαμενα. αλλη ευκαιρια δε θα εχει! ο ποθος του, ειναι η επομενη στιγμη!
πριν το φαναρι γινει πρασινο, ο παππουλης περναει το δρομο! τον ακολουθει ο μικρος Κ, κοιτωντας τη ζωγραφια του.
ο θορυβος απο τα φρενα ηταν δυνατος!
το κορμι του παππουλη, εκτοξευθηκε μακρυα!
ο κοσμος αρχισε να φωναζει! ο οδηγος του αυτοκινητου,αρχισε να φωναζει κ αυτος! ολοι ζητουσαν βοηθεια!
ο παππουλης, ξαπλωμενος στο παγωμενο δρομο, πανω στο κοκκινο σεντονι, χαμογελουσε!
αναμεσα στο πληθος, ειδε το μικρο, φοβισμενο Κ.
για μια στιγμη, η ματιά τους διασταυρωθηκε.
ο μικρος εφυγε τρεχωντας, φοβισμενος απο την εικονα του παππουλη!
η ζωγραφια του επεσε στο δρομο. σκιστηκε απο τα ποδια του κοσμου. καταστραφηκε.
εκεινος, λιγο πριν τον παρει το αιωνιο σκοταδι, ειχε ενα χαμογελο στο προσωπο του!
καταφερε να προστατεψει το μικρο Κ, απο το αυτοκινητο!
καταφερε να δει τον εαυτο του, να τον κοιταξει στα ματια!
καταφερε να γυρισει πισω στο χρονο, να φτιαξει το κρικο που ειχε σπασει την αλυσιδα της ζωης του!
εξω απο ενα κτιριο, ειναι μαζεμενος κοσμος. κυριως μητερες. μητερες που περιμενουν
να σχολασει το νηπειαγωγειο.
συζητανε μεταξυ τους, συζητανε κυριως για τα παιδια τους. λιγο πολυ, ολες γνωριζονται.
εναι κ το μερος τετοιο, που χωρις να ειναι χωριο, αλλά ουτε κ μεγαλουπολη,
επιτρεπει στον αλλο να εχει επαφες με τους γυρω του.
στο απεναντι πεζοδρομιο, στεκεται ενας παππουλης. πρεπει να ειναι κοντα 80 χρονων, με ασπρα μαλλια. φωραει ενα γκρι κοστουμι κ καπελο. στο χερι του κραταει μπαστουνι.
κρινοντας απο τα ρουχα του, δειχνει να εχει ζησει καλα στη ζωη του, αλλά κ παλι, πολλες φορες τα φαινομενα απατουν. δε φαινεται συνηθισμενος ανθρωπος παντως.
καθε λιγο, κοιταει προς το σχολειο. κατι περιμενει, ή ...καποιον περιμενει.
το κουδουνι χτυπαει, τα μικρα παιδια, χαρουμενα τρεχουν στους γονεις τους. εκεινοι τα αγκαλιαζουν, τα φιλανε κ τα ρωτανε τι μαθανε σημερα.
ενα παιδι, ο μικρος Κ, βγαινει τελευταιος απο το σχολειο. ειναι ενα αδυνατο αγορι, με σγουρο μαλλι.
μερικες φορες, πηγαινει μονος του μεχρι το σπιτι. εξαλλου, δεν ειναι μακρυα, στο τριτο στενο ειναι!
φοραει τη τσαντα του στη πλατη, εχει αυτο το ανεμελο βηματισμο που εχουν τα παιδια σε αυτη την ηλικια, αυτο το βηματισμο, που καθως μεγαλωνουν, καπου στη πορεια το χανουν.
ο παππουλης, μολις βλεπει το μικρο Κ, τον ακολουθει. εδω κ μερικες μερες, ακολουθει το μικρο αδυνατο αγορι με το σγουρο μαλλι!
θελει να τον παρει αγκαλια! να τον φιλησει! το εχει μεγαλη αναγκη!
ομως, ολα πρεπει να πανε συμφωνα με το σχεδιο του! τιποτα δε πρεπει, κ δε θελει να αφησει στη τυχη!
η πραξη του θα κριθει στις λεπτομερειες. το ξερει, κ αυτο τον αγχωνει!
τον ακολουθει διακριτικα, μεχρι ο μικρος Κ να φτασει σπιτι του.
λιγο πριν, ο παππουλης αλλαζει δρομο. δε θελει να τον δει κανεις! θελει ολα να γινουν οπως εκεινος θελει! να γινουν οπως πρεπει!
ξερει, πως ολα θα γινουν την επομενη μερα! ξερει ακομα κ την ωρα που θα κανει τη κινηση του!
αλλά το αγχος του ειναι μεγαλο! δε μπορει να περιμενει! θελει να πλησιασει το μικρο Κ! θελει να τον παρει αγκαλια, ο ποθος του ειναι πολυ δυνατος!
ομως, πρεπει να τηρρησει το προγραμμα, αλλιως ολα θα πανε χαμενα.
εξαλλου, αυριο ειναι η μερα! η σημαντικη μερα! η πιο σημαντικη μερα της ζωης του! αυριο κρινονται ολα!
Παρασκευη μεσημερι, ωρα 12 κ 10
εξω απο το νηπειαγωγειο, ο συνηθισμενος κοσμος.
στο απεναντι πεζοδρομιο, ο ιδιος παππουλης.
φοραει παλι τα ιδια ρουχα, κραταει παλι το ιδιο μπαστουνι. ειναι νευρικος, κοιταει το ρολόι του καθε λιγο, καθως κουναει το μπαστουνι του δεξια κ αριστερα.
παιρνει μια βαθια ανασα. περναει το δρομο, καθεται διπλα στο κοσμο, αλλά οχι μαζι τους. φοβαται, αλλά ο φοβος του, ειναι κ ποθος του ταυτοχρονα!
τις σκεψεις του, διακοπτει ο ηχος του κουδουνιου! οι φωνες των παιδιων, καθως τρεχουν στους δικους τους ανθρωπους!
ο μικρος Κ, βγαινει παλι τελευταιος. φωραει παλι τη τσαντα του στον ωμο. εχει παλι το ιδιο ανεμελο περπατημα. στα χερια του κραταει ενα χαρτι. ειναι μια ζωφραφια που εχει κανει. δειχνει εκεινον, να τον κρατανε αγκαλια οι γονεις του! ειναι περηφανος για τη ζωγραφια του! ανυπομονει να τη δειξει στο πατερα του κ τη μητερα του! θελει να χαρουν! θελει να του πουν μπραβο!
προχωραει αργα, γτ κοιταει το χαρτι καθε λιγο. απο πισω του, τον ακολουθει ο παππουλης. σιγα σιγα τον πλησιαζει! ειναι πισω του τωρα, μπορει να τον ακουμπησει! να του χαιδεψει τα μαλλια! να τον φιλησει! να του πει οτι τον αγαπαει! οτι θα ειναι παντα διπλα του! οτι δε θα τον αφησει ποτέ!
φτανουν στο φαναρι. ειναι κοκκινο. περιμενουν. στεκονται δίπλα δίπλα τωρα!
θελει να τον αγκαλιασει! δε μπορει, το ξερει!
με μια αθωα κινηση, περναει το χερι του πανω απο κεφαλι του μικρου Κ.
ισα ισα που ακουμπαει τα σγουρα του μαλλια!
τρεμει, θελει πολυ να τον αγκαλιασει! δεν αντεχει αυτο το μαρτυριο! ομως, ολα πρεπει να πανε συμφωνα με το προγραμμα! το ξερει κ αυτο! αυτος ειναι ο λογος που ειναι δίπλα στο μικρο κ αδυνατο αγορι με τα σγουρα μαλλια! το προγραμμα! αλλιως, ολα θα πανε χαμενα. αλλη ευκαιρια δε θα εχει! ο ποθος του, ειναι η επομενη στιγμη!
πριν το φαναρι γινει πρασινο, ο παππουλης περναει το δρομο! τον ακολουθει ο μικρος Κ, κοιτωντας τη ζωγραφια του.
ο θορυβος απο τα φρενα ηταν δυνατος!
το κορμι του παππουλη, εκτοξευθηκε μακρυα!
ο κοσμος αρχισε να φωναζει! ο οδηγος του αυτοκινητου,αρχισε να φωναζει κ αυτος! ολοι ζητουσαν βοηθεια!
ο παππουλης, ξαπλωμενος στο παγωμενο δρομο, πανω στο κοκκινο σεντονι, χαμογελουσε!
αναμεσα στο πληθος, ειδε το μικρο, φοβισμενο Κ.
για μια στιγμη, η ματιά τους διασταυρωθηκε.
ο μικρος εφυγε τρεχωντας, φοβισμενος απο την εικονα του παππουλη!
η ζωγραφια του επεσε στο δρομο. σκιστηκε απο τα ποδια του κοσμου. καταστραφηκε.
εκεινος, λιγο πριν τον παρει το αιωνιο σκοταδι, ειχε ενα χαμογελο στο προσωπο του!
καταφερε να προστατεψει το μικρο Κ, απο το αυτοκινητο!
καταφερε να δει τον εαυτο του, να τον κοιταξει στα ματια!
καταφερε να γυρισει πισω στο χρονο, να φτιαξει το κρικο που ειχε σπασει την αλυσιδα της ζωης του!
