η Μ. μπηκε μεσα στο διαμερισμα της γρηγορα.
ειχε παει η ωρα 6 το απογευμα, ειχε αγχωθει. επρεπε να μαγειρεψει, να φτιαξει
το σπιτι, κ να ετοιμαστει.
αποψε, ηταν η μεγαλη στιγμη! η στιγμη, που θα της αλλαζε ευχαριστα τη ζωη της!
μπηκε κατ'ευθειαν στη κουζινα, κ αρχισε τη προετοιμασια για το φαγητο.
ειχε μολις 3 ωρες στη διαθεση της.
επρεπε, κ ηθελε, να ειναι ολα τέλεια!
προσπαθουσε να συγκεντρωθει, να μην αφησει το αγχος που ειχε για το βραδυ, να
την επηρρεασει. δεν ηταν καλη μαγειρισα, το ηξερε, αλλά σημερα θα ηταν!
το πιστευε αυτο πολυ! ηθελε να εντυπωσιασει το καλεσμενο της, το μελλοντικο της συζυγο, τον Κ!
τον ειχε γνωρισει πριν μερικους μηνες, ο ερωτας τους ηταν κεραυνοβολος!
αυτος (ο Κ. δηλαδη) ηταν 40 χρονων, μελαχροινος, με λιγα γκριζα μαλλια, ειχε ιδιαιτερη ευφυια, κ τρομερα καλο χιουμορ, ηταν ιδιαιτερα γοητευτικος σαν ανδρας, αλλά κ σα προσωπικοτητα! την εκανε παντα να γελαει, κ αυτο της αρεσε πολυ.
εκεινη, ηταν 35 χρονων.
μελαχροινη κ εκεινη, με ισιο μακρυ μαλλι.
γυναικα, που εκανε εντυπωση με την εμφανιση της, κ, παρότι ειχε γνωρισει αρκετους αντρες στη ζωη της, στο τελος εμενε παντα μονη.
αλλά τα αισθηματα που ενιωθε για τον Κ. δε τα ειχε ξαναζησει, κ οπως της ελεγε κ
εκεινος, ουτε αυτος ειχε νιωσει ποτέ του ετσι.
καθως μαγειρευε, μπηκε στη κουζινα η μητερα της. μια κλασσικη γυναικα, μαυροφορεμενη
απο το θανατο του ανδρα της, εδω κ πολλά χρονια.
"κορη μου γυρισες?" της ειπε
"ναι μητερα, μολις ηρθα, ετοιμαζω το φαγητο για το βραδυ" της απαντησε.
η μανα της πηγε κοντα της την αγκαλιασε. τη κρατησε στην αγκαλια της για λιγο, υστερα
της ειπε:
"αχ κορουλα μου, δε ξερεις ποσο ευτυχισμενη ειμαι! επιτελους, υστερα απο τοσο
καιρο, βρεθηκε ο ανθρωπος σου! αυτος που σε αγαπα, κ αποψε θα σε ζητησει επισημα, για
να σε κανει γυναικα του"
"ναι μητερα, κ εγω ειμαι ευτυχισμενη! τον αγαπω τον Κ. οσο τιποτα στο κοσμο, θελω πολυ
να τον παντρευτω! να κανω μαζι του οικογενεια, να δεις κ εσυ ενα εγγονακι! να χαρεις κ εσυ
μητερα!" της απαντησε.
η μητερα της εκατσε στη καρεκλα. αρχισε να κλαιει, κατι που κανουν συνηθως ολες οι μητερες
σε τετοιες καταστασεις.
η Μ. πηγε διπλα της, της κρατησε το χερι, της ειπε να μη κλαιει, διοτι ολα ηταν μια χαρα, κ πως δεν υπηρχε κανενας λογος.
"το ξερω κορουλα μου, το ξερω! απο χαρα κλαιω! απο χαρα! τι κριμα να μη ζει ο πατερας σου να σε
καμαρωσει κ εκεινος" της ειπε.
"ειμαι σιγουρη μητερα, πως θα μας βλεπει απο τον ουρανο, πως θα ειναι πολυ χαρουμενος" της απαντησε.
"πηγαινε τωρα να ξαπλωσεις, να εισαι ετοιμη για το βραδυ" της ειπε.
η μητερα της σηκωθηκε σιγα σιγα, κ πηγε στο υπνοδωματιο της να ξεκουραστει.
καθε μερα, το να μη μπορεις να κανεις τιποτα, ειναι πολυ κουραστικο. οταν μαλιστα, εχεις κ το αγχος
για τη μονακριβη σου κορη, τοτε ο πονος ειναι αβασταχτος.
αλλά ολα αυτα μεχρι σημερα το βραδυ.
γιατι μετα, ολα θα αλλαζαν. ο καλος Θεουλης, ειχε ακουσει τις προσευχες της για τη κορη της, κ, αν κ αργησε λιγο, δε τη ξεχασε.
η Μ. συνεχισε να μαγειρευει, απο τη χαρα της, τραγουδουσε κιολας! σπανια τραγουδουσε, μονο οταν ηταν ευτυχισμενη, κατι που δε συνεβαινε συχνα ειναι η αληθεια.
τραγουδουσε κ σκεφτοταν τον Κ. σκεφτοταν την ζωη που τη περιμενε μαζι του! ηταν τοσο χαρουμενη, που εβαλε τα κλαμματα. καθισε λιγο κ αρχισε να κλαιει. οπως η μητερα της εκλαιγε πριν απο λιγο. μονο που εκλαιγε σιγα, δεν ηθελε να την ακουσει κ να στεναχωρηθει. ηξερε οτι εκλαιγε κ εκεινη απο τη χαρα της.
μετα σηκωθηκε, συνεχισε να τραγουδα, ετοιμαζοντας συγχρονως το φαγητο. μεσα στη χαρα της, ξεχαστηκε ομως! η ωρα ηταν 8 κ μιση, ισα ισα που προλαβαινε να ετοιμαστει.
πηγε κ εκανε ενα μπανιο γρηγορα. πιστευε οτι το νερο, καθαριζε τη μεχρι τωρα ζωη της. οτι την εκανε πιο δυνατη, οτι της καθαριζε τη ψυχη.
υστερα εκατσε μπροστα στο καθρεπτη, κ αρχισε να βαφεται. ειδε το ειδωλο της, ειδε μια μικρη κοπελλα να βαφεται πριν το πρωτο της ραντεβου! ειδε τη χαρα της κοπελλας, στα ματια της. ειδε τον εαυτο της χαρουμενο!
χτενισε με προσοχη τα μακρυα της μαυρα μαλλια, μετα διαλεξε απο τη ντουλαπα της ενα φορεμα. οχι ενα συνηθισμενο φορεμα. αλλά ενα φορεμα που ειχε αγορασει χρονια πριν, που πιστευε οτι θα το φορουσε μονο σε μια τετοια περισταση. κ να που τωρα, ηταν η πρωτη φορα που θα το φορουσε!
ευτυχως, ηταν παντα αδυνατη, το φορεμα, της ταιριαζε απολυτα!
κοιταχτηκε στο καθρεπτη παλι.
ηταν ομορφη! πολυ ομορφη! ανυπομονουσε να τη δει ο αγαπημενος της με αυτο το φορεμα!
κοιταξε το ρολόι. 9 παρά 10!
ετρεξε γρηγορα στη κουζινα, ευτυχως το φαγητο ηταν ετοιμο. σε λιγο θα το σερβιριζε.
πηγε στο υπνοδωματιο της μητερας της, ανοιξε λιγο τη πορτα. την ειδε να κοιμαται.
κάποτε κ εκεινη ενιωθε ετσι για το πατερα της! ειχε την ιδια χαρα, το ιδιο αγχος τη μερα που θα ερχοταν να τη ζητησει απο τους δικους της!
δε θελησε να τη ξυπνησει. θα την αφηνε να κοιμηθει λιγο ακομα.
πηγε στο σαλονι, κ περιμενε τον Κ.
τα χερια της ετρεμαν λιγο, φοβηθηκε οτι μολις τη δει να τρεμει, θα την πειραξει λεγοντας της κατι απο το εξυπνο χιουμορ που ειχε.
ξανακοιταξε το ρολόι, 9 κ 10!
συνηθως δεν αργει, συνηθως ερχεται παντα στην ωρα του σκεφτηκε.
χωρις να το καταλαβει, η ωρα πηγε 11!
σιγα σιγα, βγηκε στο μπλακονι. εριξε πανω της κατι, διοτι χειμωνιαζε, κ εκανε κρυο.
εκατσε κ κοιτουσε το δρομο.
περιμενε να φανει ο Κ. ο αγαπημενος της Κ!
στην απεναντι πολυκατοικια, καθοταν 2 ηλικιωμενες γυναικες στο μπαλκονι.
"την βλεπεις αυτην? ειναι αυτη που σου ελεγα" ειπε η μία.
"ναι, τη βλεπω. καθεται κ κοιταει το δρομο" της απαντησε η αλλη
"καθε βραδυ γινεται αυτο, καθε βραδυ! τη βλεπω να μαγειρευει, να ετοιμαζεται, να μιλαει στον εαυτο της. μετα βγαινει κ καθεται στο μπαλκονι.
χρονια τωρα, το ιδιο πραγμα! κ δεν ειναι κ μικρη, πρεπει να κοντευει τα 70 της χρονια!"
"γιατι ειπες το κανει αυτο?" τη ρωτησε.
"δε ξερω ακριβως. λενε οτι περιμενει τον αγαπημενο της! τοσα χρονια, τον περιμενει!
αλλοι λενε οτι εχει χαμενα τα λογικα της. ισως απο το θανατο της μητερας της πριν πολλά χρονια, ισως ομως, κ απο το γαμο της που ποτέ δεν εγινε!
αλλά, ας παμε μεσα τωρα, εχει βαλει ψυχρα, κ ειναι ηδη αργα" της απαντησε.
η Μ. καθισμενη στο μπαλκονι, συνεχισε να κοιταει τον ερημο δρομο...
ειχε παει η ωρα 6 το απογευμα, ειχε αγχωθει. επρεπε να μαγειρεψει, να φτιαξει
το σπιτι, κ να ετοιμαστει.
αποψε, ηταν η μεγαλη στιγμη! η στιγμη, που θα της αλλαζε ευχαριστα τη ζωη της!
μπηκε κατ'ευθειαν στη κουζινα, κ αρχισε τη προετοιμασια για το φαγητο.
ειχε μολις 3 ωρες στη διαθεση της.
επρεπε, κ ηθελε, να ειναι ολα τέλεια!
προσπαθουσε να συγκεντρωθει, να μην αφησει το αγχος που ειχε για το βραδυ, να
την επηρρεασει. δεν ηταν καλη μαγειρισα, το ηξερε, αλλά σημερα θα ηταν!
το πιστευε αυτο πολυ! ηθελε να εντυπωσιασει το καλεσμενο της, το μελλοντικο της συζυγο, τον Κ!
τον ειχε γνωρισει πριν μερικους μηνες, ο ερωτας τους ηταν κεραυνοβολος!
αυτος (ο Κ. δηλαδη) ηταν 40 χρονων, μελαχροινος, με λιγα γκριζα μαλλια, ειχε ιδιαιτερη ευφυια, κ τρομερα καλο χιουμορ, ηταν ιδιαιτερα γοητευτικος σαν ανδρας, αλλά κ σα προσωπικοτητα! την εκανε παντα να γελαει, κ αυτο της αρεσε πολυ.
εκεινη, ηταν 35 χρονων.
μελαχροινη κ εκεινη, με ισιο μακρυ μαλλι.
γυναικα, που εκανε εντυπωση με την εμφανιση της, κ, παρότι ειχε γνωρισει αρκετους αντρες στη ζωη της, στο τελος εμενε παντα μονη.
αλλά τα αισθηματα που ενιωθε για τον Κ. δε τα ειχε ξαναζησει, κ οπως της ελεγε κ
εκεινος, ουτε αυτος ειχε νιωσει ποτέ του ετσι.
καθως μαγειρευε, μπηκε στη κουζινα η μητερα της. μια κλασσικη γυναικα, μαυροφορεμενη
απο το θανατο του ανδρα της, εδω κ πολλά χρονια.
"κορη μου γυρισες?" της ειπε
"ναι μητερα, μολις ηρθα, ετοιμαζω το φαγητο για το βραδυ" της απαντησε.
η μανα της πηγε κοντα της την αγκαλιασε. τη κρατησε στην αγκαλια της για λιγο, υστερα
της ειπε:
"αχ κορουλα μου, δε ξερεις ποσο ευτυχισμενη ειμαι! επιτελους, υστερα απο τοσο
καιρο, βρεθηκε ο ανθρωπος σου! αυτος που σε αγαπα, κ αποψε θα σε ζητησει επισημα, για
να σε κανει γυναικα του"
"ναι μητερα, κ εγω ειμαι ευτυχισμενη! τον αγαπω τον Κ. οσο τιποτα στο κοσμο, θελω πολυ
να τον παντρευτω! να κανω μαζι του οικογενεια, να δεις κ εσυ ενα εγγονακι! να χαρεις κ εσυ
μητερα!" της απαντησε.
η μητερα της εκατσε στη καρεκλα. αρχισε να κλαιει, κατι που κανουν συνηθως ολες οι μητερες
σε τετοιες καταστασεις.
η Μ. πηγε διπλα της, της κρατησε το χερι, της ειπε να μη κλαιει, διοτι ολα ηταν μια χαρα, κ πως δεν υπηρχε κανενας λογος.
"το ξερω κορουλα μου, το ξερω! απο χαρα κλαιω! απο χαρα! τι κριμα να μη ζει ο πατερας σου να σε
καμαρωσει κ εκεινος" της ειπε.
"ειμαι σιγουρη μητερα, πως θα μας βλεπει απο τον ουρανο, πως θα ειναι πολυ χαρουμενος" της απαντησε.
"πηγαινε τωρα να ξαπλωσεις, να εισαι ετοιμη για το βραδυ" της ειπε.
η μητερα της σηκωθηκε σιγα σιγα, κ πηγε στο υπνοδωματιο της να ξεκουραστει.
καθε μερα, το να μη μπορεις να κανεις τιποτα, ειναι πολυ κουραστικο. οταν μαλιστα, εχεις κ το αγχος
για τη μονακριβη σου κορη, τοτε ο πονος ειναι αβασταχτος.
αλλά ολα αυτα μεχρι σημερα το βραδυ.
γιατι μετα, ολα θα αλλαζαν. ο καλος Θεουλης, ειχε ακουσει τις προσευχες της για τη κορη της, κ, αν κ αργησε λιγο, δε τη ξεχασε.
η Μ. συνεχισε να μαγειρευει, απο τη χαρα της, τραγουδουσε κιολας! σπανια τραγουδουσε, μονο οταν ηταν ευτυχισμενη, κατι που δε συνεβαινε συχνα ειναι η αληθεια.
τραγουδουσε κ σκεφτοταν τον Κ. σκεφτοταν την ζωη που τη περιμενε μαζι του! ηταν τοσο χαρουμενη, που εβαλε τα κλαμματα. καθισε λιγο κ αρχισε να κλαιει. οπως η μητερα της εκλαιγε πριν απο λιγο. μονο που εκλαιγε σιγα, δεν ηθελε να την ακουσει κ να στεναχωρηθει. ηξερε οτι εκλαιγε κ εκεινη απο τη χαρα της.
μετα σηκωθηκε, συνεχισε να τραγουδα, ετοιμαζοντας συγχρονως το φαγητο. μεσα στη χαρα της, ξεχαστηκε ομως! η ωρα ηταν 8 κ μιση, ισα ισα που προλαβαινε να ετοιμαστει.
πηγε κ εκανε ενα μπανιο γρηγορα. πιστευε οτι το νερο, καθαριζε τη μεχρι τωρα ζωη της. οτι την εκανε πιο δυνατη, οτι της καθαριζε τη ψυχη.
υστερα εκατσε μπροστα στο καθρεπτη, κ αρχισε να βαφεται. ειδε το ειδωλο της, ειδε μια μικρη κοπελλα να βαφεται πριν το πρωτο της ραντεβου! ειδε τη χαρα της κοπελλας, στα ματια της. ειδε τον εαυτο της χαρουμενο!
χτενισε με προσοχη τα μακρυα της μαυρα μαλλια, μετα διαλεξε απο τη ντουλαπα της ενα φορεμα. οχι ενα συνηθισμενο φορεμα. αλλά ενα φορεμα που ειχε αγορασει χρονια πριν, που πιστευε οτι θα το φορουσε μονο σε μια τετοια περισταση. κ να που τωρα, ηταν η πρωτη φορα που θα το φορουσε!
ευτυχως, ηταν παντα αδυνατη, το φορεμα, της ταιριαζε απολυτα!
κοιταχτηκε στο καθρεπτη παλι.
ηταν ομορφη! πολυ ομορφη! ανυπομονουσε να τη δει ο αγαπημενος της με αυτο το φορεμα!
κοιταξε το ρολόι. 9 παρά 10!
ετρεξε γρηγορα στη κουζινα, ευτυχως το φαγητο ηταν ετοιμο. σε λιγο θα το σερβιριζε.
πηγε στο υπνοδωματιο της μητερας της, ανοιξε λιγο τη πορτα. την ειδε να κοιμαται.
κάποτε κ εκεινη ενιωθε ετσι για το πατερα της! ειχε την ιδια χαρα, το ιδιο αγχος τη μερα που θα ερχοταν να τη ζητησει απο τους δικους της!
δε θελησε να τη ξυπνησει. θα την αφηνε να κοιμηθει λιγο ακομα.
πηγε στο σαλονι, κ περιμενε τον Κ.
τα χερια της ετρεμαν λιγο, φοβηθηκε οτι μολις τη δει να τρεμει, θα την πειραξει λεγοντας της κατι απο το εξυπνο χιουμορ που ειχε.
ξανακοιταξε το ρολόι, 9 κ 10!
συνηθως δεν αργει, συνηθως ερχεται παντα στην ωρα του σκεφτηκε.
χωρις να το καταλαβει, η ωρα πηγε 11!
σιγα σιγα, βγηκε στο μπλακονι. εριξε πανω της κατι, διοτι χειμωνιαζε, κ εκανε κρυο.
εκατσε κ κοιτουσε το δρομο.
περιμενε να φανει ο Κ. ο αγαπημενος της Κ!
στην απεναντι πολυκατοικια, καθοταν 2 ηλικιωμενες γυναικες στο μπαλκονι.
"την βλεπεις αυτην? ειναι αυτη που σου ελεγα" ειπε η μία.
"ναι, τη βλεπω. καθεται κ κοιταει το δρομο" της απαντησε η αλλη
"καθε βραδυ γινεται αυτο, καθε βραδυ! τη βλεπω να μαγειρευει, να ετοιμαζεται, να μιλαει στον εαυτο της. μετα βγαινει κ καθεται στο μπαλκονι.
χρονια τωρα, το ιδιο πραγμα! κ δεν ειναι κ μικρη, πρεπει να κοντευει τα 70 της χρονια!"
"γιατι ειπες το κανει αυτο?" τη ρωτησε.
"δε ξερω ακριβως. λενε οτι περιμενει τον αγαπημενο της! τοσα χρονια, τον περιμενει!
αλλοι λενε οτι εχει χαμενα τα λογικα της. ισως απο το θανατο της μητερας της πριν πολλά χρονια, ισως ομως, κ απο το γαμο της που ποτέ δεν εγινε!
αλλά, ας παμε μεσα τωρα, εχει βαλει ψυχρα, κ ειναι ηδη αργα" της απαντησε.
η Μ. καθισμενη στο μπαλκονι, συνεχισε να κοιταει τον ερημο δρομο...
