"καλημερα σας κυρία. το πρωινο σας ειναι ετοιμο. να σας το φερω στο σαλονι?"
"καλημερα Κέι Πί, αστο εδω, μπροστα στον υπολογιστη"
αφησα το πρωινο μπροστα στον υπολογιστη. σιγα σιγα πηγα στο δωματιο της μικρης. μολις μπηκα μεσα, εβαλα την αγαπημενη της μουσικη να τη ξυπνησει. αφου σηκωθηκε, πηγα να ετοιμασω το πρωινο της.
"καλημερα Κέι Πί, αστο εδω, μπροστα στον υπολογιστη"
αφησα το πρωινο μπροστα στον υπολογιστη. σιγα σιγα πηγα στο δωματιο της μικρης. μολις μπηκα μεσα, εβαλα την αγαπημενη της μουσικη να τη ξυπνησει. αφου σηκωθηκε, πηγα να ετοιμασω το πρωινο της.
καθισαν να φανε ως συνηθως. η μητερα εμπρος στον υπολογιστη, η μικρη της κορη εμπρος στη τηλεοραση. ο πατερας, δεν ηταν σπιτι. ειχε φυγει πριν δύο χρονια για δουλειά, (οπως ειχε πει η μητερα στη κορη). τωρα, ηταν μονο η μητερα, το μικρο κοριτσι, κ ο Κέι Πί, εγω δηλαδη!
εγω, ειμαι ρομποτ
τελευταιας τεχνολογιας. σκοπος μου ειναι να υπηρετω τους ανθρωπους.
εχω προγραμματιστει για τρεις βασικες εντολες. οχι, δεν εχω αισθηματα.
δε ξερω τι ειναι αυτα που απασχολουν το ανθρωπινο ειδος.
βρισκομαι σε αυτη την οικογενεια εφτα μηνες τωρα. καθημερινα, μητερα κ κορη κανουν το ιδιο προγραμμα. το ιδιο κ εγω. μονο τα σαββατοκυριακα φευγουν το πρωι για τρεις περιπου ωρες. μετα τις βλεπω να γυριζουν με τα ματια τους κοκκινα. δε ξερω γιατι, αλλά καθε σαββατοκυριακο αυτο
συμβαινει. οπως σημερα που ειναι Κυριακη, σε λιγο θα φυγουν παλι για το ιδιο μερος. παρατηρω τη μητερα καθως κοιταει διάφορες φωτο στον υπολογιστη. καθε λιγο σκουπιζει τα ματια της. η μικρη βλεπει τηλεοραση. κ οι δύο τους, εχουν κατι παραξενο στο βλεμμα τους. υστερα απο λιγο, παιρνει τη κορη της αγκαλια κ φευγουν. θα γυρισουν σε τρεις ωρες, οπως παντα.
για καποιο λογο που δε μπορω να εξηγησω, πηγαινω μπροστα στον υπολογιστη της. θελω να δω τι κοιτουσε. θελω να δω γιατι τα ματια της ηταν υγρα. ανοιγω τον υπολογιστη, βλεπω αυτα που κοιταει καθε σαββατοκυριακο η μανα. φωτογραφιες! φωτογραφιες εκεινης, της κορης της, κ ενος μελαχρινου τυπου. υπαρχουν πολλες φωτο, σε ολες γελανε ανεμελα, σε ολες δειχνουν ευτυχισμενοι. σε γενεθλια, στην αυλη, στο παρκο, παντου! οπως τις κοιτω, ακουω τα κυκλωματα μου να βγαζουν
περιεργο ηχο. αρχιζω να νιωθω παραξενα, κ ας μη ξερω τι σημαινει να νιωθεις. οσο περισσοτερες φωτο βλεπω, τοσο ακουω παραξενους θορυβους μεσα μου. μερικες στιγμες, η οραση μου θολωνει, μερικες φορες κλεινει για λιγο. εξακολουθω να κοιτω τις φωτο, χωρις να ξερω το λογο. τι μπορει να καταλαβει κανείς μεσα απο φωτο? προφανως τιποτα, εγω ομως ειμαι ρομποτ, δε ξερω απο αυτα.
ξαφνικα σηκωνομαι ορθιος. νιωθω περιεργα! θελω να δω τη μητερα κ τη κορη! θελω πολυ να τις δω! πηγαινω προς τη πορτα περιμενω να ερθουν. παιρνω στα χερια μου τη μικρη κουκλα της κορης, κ τη τσαντα της μητερας. τα κραταω σφιχτα. μεσα μου αστραφτει, ακουω παραξενους ηχους. τα ματια μου θολωνουν, μερικες φορες χανω την εικονα. περιμενω να γυρισουν, θελω να τις δω!
υστερα απο ωρα, γυρισαν σπιτι. μολις μπηκαν μεσα, ειδαν το προσωπικο τους ρομποτ να στεκεται ακινητο με τα ματια ανοικτα. στα χερια του κρατουσε σφιχτα μια κουκλα της μικρης, κ τη τσαντα της μητερας.
πλησιασαν το ρομποτ. εκεινο, μυριζε καμμενα καλωδια.
βρισκομαι σε αυτη την οικογενεια εφτα μηνες τωρα. καθημερινα, μητερα κ κορη κανουν το ιδιο προγραμμα. το ιδιο κ εγω. μονο τα σαββατοκυριακα φευγουν το πρωι για τρεις περιπου ωρες. μετα τις βλεπω να γυριζουν με τα ματια τους κοκκινα. δε ξερω γιατι, αλλά καθε σαββατοκυριακο αυτο
συμβαινει. οπως σημερα που ειναι Κυριακη, σε λιγο θα φυγουν παλι για το ιδιο μερος. παρατηρω τη μητερα καθως κοιταει διάφορες φωτο στον υπολογιστη. καθε λιγο σκουπιζει τα ματια της. η μικρη βλεπει τηλεοραση. κ οι δύο τους, εχουν κατι παραξενο στο βλεμμα τους. υστερα απο λιγο, παιρνει τη κορη της αγκαλια κ φευγουν. θα γυρισουν σε τρεις ωρες, οπως παντα.
για καποιο λογο που δε μπορω να εξηγησω, πηγαινω μπροστα στον υπολογιστη της. θελω να δω τι κοιτουσε. θελω να δω γιατι τα ματια της ηταν υγρα. ανοιγω τον υπολογιστη, βλεπω αυτα που κοιταει καθε σαββατοκυριακο η μανα. φωτογραφιες! φωτογραφιες εκεινης, της κορης της, κ ενος μελαχρινου τυπου. υπαρχουν πολλες φωτο, σε ολες γελανε ανεμελα, σε ολες δειχνουν ευτυχισμενοι. σε γενεθλια, στην αυλη, στο παρκο, παντου! οπως τις κοιτω, ακουω τα κυκλωματα μου να βγαζουν
περιεργο ηχο. αρχιζω να νιωθω παραξενα, κ ας μη ξερω τι σημαινει να νιωθεις. οσο περισσοτερες φωτο βλεπω, τοσο ακουω παραξενους θορυβους μεσα μου. μερικες στιγμες, η οραση μου θολωνει, μερικες φορες κλεινει για λιγο. εξακολουθω να κοιτω τις φωτο, χωρις να ξερω το λογο. τι μπορει να καταλαβει κανείς μεσα απο φωτο? προφανως τιποτα, εγω ομως ειμαι ρομποτ, δε ξερω απο αυτα.
ξαφνικα σηκωνομαι ορθιος. νιωθω περιεργα! θελω να δω τη μητερα κ τη κορη! θελω πολυ να τις δω! πηγαινω προς τη πορτα περιμενω να ερθουν. παιρνω στα χερια μου τη μικρη κουκλα της κορης, κ τη τσαντα της μητερας. τα κραταω σφιχτα. μεσα μου αστραφτει, ακουω παραξενους ηχους. τα ματια μου θολωνουν, μερικες φορες χανω την εικονα. περιμενω να γυρισουν, θελω να τις δω!
υστερα απο ωρα, γυρισαν σπιτι. μολις μπηκαν μεσα, ειδαν το προσωπικο τους ρομποτ να στεκεται ακινητο με τα ματια ανοικτα. στα χερια του κρατουσε σφιχτα μια κουκλα της μικρης, κ τη τσαντα της μητερας.
πλησιασαν το ρομποτ. εκεινο, μυριζε καμμενα καλωδια.
