το κηρυγμα ηταν εντονο
ο Ιερεας απο τον αμβωνα
μαγνητιζε τους πιστους
εκθαμβοι τον ακουγαν
"ποσο ομορφα τα λεει"
"τι παθος"
"τι χαρισμα λογου, τι πειθώ"
οι χειρονομιες του εσκιζαν τον αερα
η φωνη του δυνατη κ αποκοσμη
προκαλουσε δεος
οι πιστοι τον θαυμαζαν
στο τελος, ολοι σηκωθηκαν ορθιοι
αρχισαν να τραγουδουν εκστασιασμενοι
φορος τιμης, σε αυτη την εξεχουσα προσωπικοτητα
ο Ιερεας τους κοιτουσε
τα ματια του ελαμπαν, πετουσαν σπιθες
οταν εμεινε μονος
εκανε τη προσευχη του
εμπρος στην Αγία Εικονα
υστερα εβγαλε τα ρασα του
εμεινε μονο με τις ζαρτιερες
εβαλε κατι να πιει
κ αναψε τσιγαρο
τα ματια του εξακολουθουσαν να πετανε σπιθες.
