στο πεζοδρομιο καθισμενη
στο ιδιο σημειο παντα
με τα ποδια διπλωμενα
κ το χερι απλωμενο.
στα ματια κοιταει τους περαστικους
για λιγη λυπηση ικετευει
για ενα διγραγκο...
"ελεηστε καλε κυριε
ενας χρονος περασε
κ ακομα να τον ξεχασω"
ελαχιστοι της δινουν ενα διφραγκο
κ εκεινη το κραταει σφιχτα.
να ζεστανει τη παλαμη της
παγωνοντας περισσοτερο τη ψυχη της.
"ελεηστε καλε κυρια
δύο χρονια περασαν
κ ακομα να τον ξεχασω"
δεν ειναι γρια, δε φωρα κουρελια
νεα ειναι, ομορφη, με λαμπερα ρουχα
εχει ρυτιδες μεσα της...
σκουρια στα κοκκαλα της...
εδωσε μορφη στη πικρα της
δε φυσηξε τη μικρη φωτια μεσα της να τη σβησει.
την αφησε
...να γινει πυρκαγια
...να τη καιει για παντα.
δεν ειναι γρια, δε φωρα κουρελια
νεα ειναι, ομορφη, με λαμπερα ρουχα
"ελεηστε καλε κυριε
μια ζωη περασε
κ ακομα να τον ξεχασω..."
