με μια μικρη καθυστερηση, το τρενο εφτασε.
διαλεξα να μπω σε ενα βαγονι με οσο το δυνατον λιγοτερο κοσμο. ισως επειδη μου αρεσει η μοναξια ισως επειδη φοβαμαι το κοσμο. ακομα κ τωρα, τον φοβαμαι.
εκατσα λοιπον μονος μου στο καθισμα. μονη μου παρεα, οι σκεψεις μου. ακομα κ τωρα, συντροφια ειχα μονο τις σκεψεις μου.
η διαδρομη ηταν σχετικα μεγαλη, ειχε μία σταση για επιβιβαση, κ δύο στο τελος για αποβιβαση.
αφου ξεκινησε το τρενο, κ πριν προλαβω καλα καλα να βολευτω, ερχεται κ καθεται διπλα μου ενας τυπος. κοντα στην ηλικια μου ηταν. σα να μου φανηκε γνωστος, αλλά δεν εδωσα βαση.
μολις εκατσε, απλωσε τα ποδια του σα μεξικανος σε μεσημεριανη σιεστα. ή μαλλον, σα τους τυπους που καθονται στις καφετεριες με το φραπογαλα, σκοτωνοντας την ηδη νεκρη ζωη τους.
εκλεισα τα ματια, οχι για να κοιμηθω, πιο πολυ το εκανα για να τον αποφυγω. τετοια ατομα, σχεδον παντα με νευριαζουν, κ το μονο μου οπλο ειναι η εξ'αρχης αδιαφορια. ομως τωρα, η δεσποινις τυχη (οπως παντα) δεν ηταν με το μερος μου.
δεν ειχε περασει ουτε ενα λεπτο, οταν ο νεαρος διπλα μου γυρισε προς το μερος μου (ναι, παροτι ειχα κλειστα τα ματια μου, το καταλαβα) κ μου μιλησε. η εκπληξη δεν ειναι οτι μου μιλησε, αλλά το οτι με φωναξε με το ονομα μου!
-"Κ? εσυ εδω???"
θελωντας κ μη, γυρισα προς το μερος του καπως αδιαφορα, προσπαθωντας να κρυψω την εκπληξη μου.
-"ναι, κ εγω εδω" του ειπα.
-"ελα ρε, δε με θυμασαι?" μου ειπε
η αληθεια ειναι πως μου φαινοταν γνωστος, καποιον μου θυμιζε.
-"κ βεβαια σε θυμαμαι, κ βεβαια! ...ποιος εισαι? δεν εχω ιδεα ποιος εισαι" του ειπα!
αυτος γελωντας ειπε:
-"παντα με το εξυπνο χιουμορ σου! δε το εχασες βλεπω!"
-"αληθεια, ποιος εισαι? μου φαινεσαι γνωστος, αλλά δε μπορω να σε θυμηθω" του απαντησα
-" ο Α. ειμαι ρε συ! ο Α! μονο που εδω κ χρονια, με φωναζουν Τ. δε με θυμασαι?"
εξεπλαγην! ειχα να τον δω πανω απο εικοσι χρονια. για ενα διαστημα, οταν εκεινος ηταν εννια ετων, κ εγω δεκα, καναμε παρεα. ειμασταν φιλοι, πριν χωρισουν οι δρομοι μας. κ τον συναντησα τωρα! εδω, σε αυτο το τρενο.
-"τι εγινε ρε? πως απο ...εδω?" τον ρωτησα.
πιασαμε τη κουβεντα, αν κ δεν ειχα καθολου ορεξη, κ (μεταξυ μας) απορω πως ειχε εκεινος ορεξη.
θυμηθηκαμε τα παλια, τοτε που ειμασταν παιδια κ καναμε ονειρα για το μελλον. οχι τιποτα σπουδαια ονειρα, τα κλασσικα: ποσα αυτοκινητα θα εχουμε, κ ποσες γκομενες θα γαμησουμε.
εκεινος, απο μικρος ηταν ωραιο παιδι. φαινοταν οτι μεγαλωνοντας, σιγουρα θα ειχε πολλα ...γκομενακια, (οπως με μια δοση σατυρας αποκαλουσαμε τις κορασιδες!)
ομως, η δεσπονις Ζωη, ειναι πουτανα, κ οσα ονειρα κ να κανουμε, εκεινη εχει τα δικα της σχεδια.
η δικη μου ζωη, κυλησε με περισσοτερα προβληματα απο τη δικη του. αυτος ομως, ειχε ενα μεγαλο μυστικο. ενα μυστικο, που μονο οι γονεις του ηξεραν, κ που, ισως κατα τυχη, ενα βραδυ μου το ειχε πει κ εμενα.
οταν λοιπον ο Α, ή μαλλον, ο Τ, οταν ηταν οκτω χρονων, καποιος απο τη γειτονια του τον βίασε. αυτος ηταν ο σταυρος που κουβαλουσε στη πλατη του, συν τα ...παρεμφερη. δηλαδη, να μη το μαθει ο κοσμος, η κοινωνία! αυτη ηταν κ η αιτια που οι δικοι του ειχαν μετακομισει στη περιοχη που εμενα κ εγω. η κατακραυγη, του αμορφωτου κοσμου! ποσο αξιολυπητος μπορει να εισαι οταν φοβασαι το ...κοσμο? οπως παντα συνηθιζα να λεω:"ποιος το γαμαει το μαλακα το κοσμο?"
δυστυχως, πολλοι εξαρτωνται απο το ...περιγυρο! δυστυχως!
σιγα σιγα με τη κουβεντα, αρχισα να βαριεμαι λιγοτερο. αυτα που εκουγα απο εκεινον, ειχαν μεγαλο ενδιαφερον, αλλά κ (κατ'εμε) πολυ πικρα.
πως ειχε μεγαλωσει λοιπον ο Τ? πως περασε τη μεχρι τωρα ζωη του?
με το χειροτερο τροπο! κ δε λεω που ειχε χασει τους γονεις του στα εικοσιτρια του (απο οτι μου ειπε στη κουβεντα), αλλά εξακολουθουσε ακομα να εχει το μυστικο του να τον καιει. να του λιωνει τα κοκκαλα μερα με τη μερα. να τον κανει να νιωθει ενα αδυναμο ανθρωπακι, οπως ισως ηταν κ στη πραγματικοτητα. κ τι κανουν αυτα τα αδυναμα ανθρωπακια συνηθως? εχουν φυσικα δύο ζωες! μία η "βραδυνη" οπου συνηθως πηγαινουν με ατομα του ιδίου φυλλου, κ μία "καθημερινη", εκει που ειναι κ καλα ...αρεστοι ανθρωποι!
πολλοι πιστευουν οτι οσοι μεσογειακοι τυποι εχουν σαρκωδη χειλη, ειναι ομοφυλοφιλοι. ισως εχουν δικιο, αλλά στη συγκεκριμενη περιπτωση, τα χειλη του Τ, δεν ηταν.
συνηθως, τετοια ατομα τα λυπαμαι. δε τα περιφρονω, αλλά τα λυπαμαι!
τον Τ ομως, παροτι τον ειχα συμπαθησει απο οταν ειμασταν παιδια, ακουγωντας τον να μου λεει για τη μετεπειτα ζωη του, μπορω να πω οτι ...επληξα! αν δε του ειχα εστω αυτη τη μικρη συμπαθεια, θα πηδουσα εξω απο το τρενο! ακουγωντας τον να μιλαει κ να περιγραφει τη ζωη του, σκεφτηκα οτι ειναι πιο ενδιαφερον να κοιτας φρεσκοβαμμενο τοιχο να ...στεγνωνει, (οπως εχει πει πιο παλια ο κυριος Πανουτσος.)
κοιτουσα το φως πανω στο βαγονι, ακουγα το μονοτονο ηχο του τρενου καθως διεσχιζε το μεγαλο οσο κ ατελιωτο τουνελ, ακουγα κ τον Τ να μου μιλαει, να μου μιλαει...
αυτο στην αρχη, γιατι μετα, αρχισα να νευριαζω! αντιπροσωπευε, οσα εγω αντιπαθω μια ζωη! για την ακριβεια, οσα εγω σιχαινομαι, κ κατ'επεκτασην κ αυτους που τα κανουν! ακομα κ αν ειναι ο Τ που τον ηξερα για ενα μονο χρονο, κ που κατα βαθος πιστευα οτι ηταν καλο παιδι.
αλλά οι ανθρωποι αλλάζουν, ετσι λενε. αποψη μου ειναι οτι δεν αλλαζουν, απλά, εξελισσονται. κρατανε στη πορεια αυτα που εκεινοι πραγματικα θελουν, οσο κ αν το περιβαλλον τους εχει μεγαλη σημασια στις αποφασεις τους. με δυο λογια, αρχισα να απεχθανομαι τον Τ.
ο Τ λοιπον, ειχε χτισει το προφιλ ...του ερωτύλου!! του τυπου που γουσταρουν οι γκομενες, μονο κ μονο επειδη ειναι ωραιος! (ενταξει, σημαντικο "προτερημα", δε λεω, αλλά ας μην υπερβαλουμε!).
αλλαζε συχνα τις γκομενες, κ δε τον ενοιαζε καθολου! μαλλον ετσι εβγαζε τη πικρα του, επειδη ηταν ομοφυλοφυλος. τι κριμα! αντι να το παραδεχοταν, οπως ειναι το σωστο, επαιζε με τις ζωες των ...κορασιδων! πρεπει να ειναι καποιος τρομερα κακος ανθρωπος για να το κανει αυτο! τρομερα ηττοπαθης! αλλά, τα γκομενακια δεν ειχαν προβλημα. να γαμηθουν ηθελαν, κ αυτο εκαναν. κ, αν τυχαινε καμία να τον αγαπησει? κακο του κεφαλιου της! εξαλλου, κανεις δεν ηξερε οτι αυτα που εκανε, τα εκανε γιατι ντρεποταν αυτο που ηταν πραγματικα!
τον ακουγα να μου μιλαει, να μου λεει οτι το τελευταιο διαστημα, το επαιζε ...φωτογραφος!
-"ευκολο ειναι ρε! βαζεις ασπρομαυρο φιλμ, τραβας ορισμενες παραξενες ποζες, κ το (χαζο)γκομενακι ψαρωνει! ε, μετα δε θελει πολυ να τη ριξεις στο κρεβατι κ να τη γαμησεις!"
ξερω, ετσι δουλευει το "συστημα". ολες θελουν να πηδηχτουν, κ οσο για ερωτες, εχουν χρονο μεχρι τα τριαντα τους! γιατι, οσο πλησιαζουν σε αυτη την ηλικια, τοσο αγχωνονται οι κορασιδες μηπως μεινουν στο ραφι! ενταξει, καμια δε περιμενει το Βασιλοπουλο πανω στο ασπρο αλογο, ειναι γνωστο αυτο!
αλλά, ποσο ηττοπαθης πρεπει να ειναι αυτος που εχει τετοιες ιδεες? ποσο πικραμενος απο τη μιζερη ζωουλα του? (ρητορικη ερωτηξις ειναι. ητοι: δε χρηζει απαντησεως!).
ο Τ λοιπον, αυτος ο εντυπωσιακος "νεανιας", αυτος ο κατ'εξακολουθησιν ψευτης, επαιζε με ολες! κ να ηταν μονο αυτο? οχι δυστυχως! εκανε κ χειροτερα! "υποχρεωνε" τις κορασιδες, να τις βγαλει γυμνες φωτο. ενταξει, πανω κατω ολες το θελουν αυτο! ομως, κομπλεξικος καθως ειναι, δε σταματουσε εκει! οταν τις ...γαμουσε, τις τραβουσε σε βιντεο! καποιες, τις ρωτουσε πριν αν ηθελαν, κ, αν η απαντηση ηταν αρνητικη, εκεινος ειχε τη καμερα κ τις τραβουσε κρυφα! βεβαια, δε σταματουσε μονο εκει! διοχετευε τα ντιβιντι σε φιλους του, κ περηφανευοταν ποσο ...γαμιας ειναι! ποιος? ο Τ! αυτος που σχεδον καθε βραδυ πηγαινε με αντρες, κ, που αν ειχε τον ανδρισμο, οχι μονο θα παραδεχοταν οτι ηταν ομοφυλοφιλος (ασχετα αν κανεναν δεν ενδιαφερει) αλλά δε θα επεφτε τοσο χαμηλα ωστε να ριχνει την (να το πω κοσμια) ανασφαλεια του σε τριτους!
αλλά δυστυχως, υπαρχει κ συνεχεια! όποτε του θυμοταν, επαιρνε τηλεφωνο καμια πρωην του, κ κανονιζε να βρεθουνε παλι! δε θα υπηρχε προβλημα αν η κορασιδα ηθελε, προβλημα υπηρχε οταν εκεινη δεν ηθελε! την απειλουσε οτι θα ανεβασει στο διαδικτυο το βιντεο, κ φυσικα η κορασιδα ενεδιδε στη ...μαλακία του! αν δε, ηταν κ παντρεμενη? οχι μονο εκανε το ιδιο, αλλά ζητουσε κ λεφτα! ποιος? ο Τ! ο κατ'επιφασην αντρας!
ηθελε ανταλλαγμα σε αυτο που εκανε, κ τα λεφτα ηταν οτι πιο βολικο του ερχοταν στο μυαλο του (εστω στο ...ιχνος μυαλου που διεθετε!)
τις σκεψεις μου, ή μαλλον την οργη μου, διεκοψε η φωνη του.
-"με ακους τι σου λεω?" με ρωτησε
κουνησα καταφατικα το κεφαλι, κ εκεινος συνεχισε τον ...αγροτικο του μονολογο!
-"οπου λες Κ, αν μεσα σε ολα, βαλεις κ λιγη κουλτουρα, παει, τελειωσε! ολα τα γκομενακια χυνουν για παρτυ σου! ολες οι δηθεν εξυπνες, οι εχουσες ανεπτυγμενη κουλτουρα, δεν ειναι τιποτα αλλο παρα αγαμητες!"
με ξαφνιασε ποσο πεζα τα ελεγε, αν κ ειναι γνωστο, πως δεν εχει αδικο!
-"με λιγη κουλτουρα, γαμας τη καθε κουλτουριαρα, ε?" τον ρωτησα
-"ακριβως! κ αν συναντησεις καμια πιο εξυπνη απο σενα, απλως συμφωνεις μαζι της, κ αλλαζεις διακριτικα τη κουβεντα" μου ειπε
-"να σε ρωτησω ρε Τ, γιατι δε τη πεφτεις σε καθημερινες, λαικές κορασιδες? δεν ειναι πιο ευκολες αυτες?" τον ρωτησα
-"λαθος φιλε, λαθος! οι περισσοτερες απο τις λαικές, ειναι αληθινες. δεν ειναι δηθεν! κ με αυτες εγω, δε μπορω να τα βαλω!"
παρολα αυτα, μια σχετικη μορφωση την ειχε. οχι επειδη πραγματι σπουδασε, μαλλον την ειχε απο ..λαθος! δε γινεται να ξερεις καποια πραγματα κ να μη καλυτερευεις σαν ανθρωπος! δε γινεται! αλλά τα κομπλεξ του καθενος, δεν εχουν ορια! ακομα κ τα βιβλια, οτι κ να σου πουν, αν δε το ζησεις, δε ξερεις καν τι λενε. υποθεσεις εκ του ασφαλους μπορεις να κανεις! τιποτα αλλο.
συνεχισε να μιλα, να κουνα τα χερια του παραστατικα (αυτο σιγουρα το ειχε κολλησει απο τις δηθεν εξυπνες, ειμαι σιγουρος!) κ εγω συνεχισα να διακοπτω τις σκεψεις μου κ να του απαντω.
ποσο ηθοποιος μπορει να γινει κανεις? ποσο ευκολα μπορει να ξεγελασει τους γυρω του? μπορει να τους ξεγελασει πιο ευκολα απο οτι τον εαυτο του?
εβλεπα μεσα απο τη κουβεντα μας, ποσο διαφορετικοι ειμασταν! πως, αυτος ο δηθενιστης (παροτι ειχε ενα σταυρο στη πλατη του) ειχε ζησει καλυτερα(?) απο εμενα. κ οχι μονο αυτο, αλλά οταν του ελεγα πως περνουσα εγω, ποσο πιστευα τις ιδεες μου γιατι τις ειχα ζησει απο μικρος κ τις ειχα καταλαβει, τις ειχα βιωσει, κ πως δεν ημουν καποιος που φορουσε μασκα, αυτος γελουσε κ με χτυπουσε ελαφρα στη πλατη!
-"να σε ρωτησω, το γαμο, το σκεφτεσαι? σε ενδιαφερει?" τον ρωτησα χωρις να ξερω γιατι. κ εγω ειμαι κατα του γαμου, αλλά μαλλον ηθελα να σιγουρευτω για το ποσο πολυ μαλακας ειναι.
-"κοιτα, ειχα σκοπο να παντρευτω οταν θα πλησιαζα τα σαραντα μου. ξερεις, θα εβρισκα μια πλουσια κορασιδα, κ θα περνουσα ανετα τη ζωη μου, αυτος ηταν ο στοχος μου" μου ειπε
-"κ απο αγαπη? πιστευεις στην αγαπη?' τον ρωτησα δηθεν απορημενος
-"αυτα ειναι για τους ηττοπαθεις! ποια αγαπη κ μαλακίες? εχεις λεφτα? ολα ειναι ενταξει! δεν εχεις? ε τοτε, δε κανεις τιποτα στη ζωη σου!" μου απαντησε με μια δοση σοφίας!
αυτα μου ελεγε λοιπον ο Τ, αυτα μου ελεγε κ με εξοργιζε ολο κ πιο πολυ. δε διεφερε πουθενα απο μια κλασσικη μανα, απο μια κλασσικη κορασιδα! τα ιδια σκατα ειναι!
ανυπομονουσα να ερθει η σταση μου να κατεβω (για την ακριβεια, δεν ηθελα να κατεβω, αλλά οπως προειπα, η δεσποινις Ζωη ειναι μεγαλη πουτανα). ηθελα αποψε να ειμαι μονος, κ αντι να γινει αυτο, περασα την ωρα μου με ενα (πρωην) φιλο μου, κ ειδικοτερα με τη νοοτροπια που παντα απεχθανομουν! ας ειναι, τουλαχιστον δε παμε στον ιδιο προορισμο, κατι ειναι κ αυτο!
το τρενο εφτασε στη προτελευταια σταση. κατευθυνθηκα προς την εξοδο.
ο Τ, με κοιταξε εκπληκτος!
-"εδω κατεβαινεις?" με ρωτησε με μεγαλη απορια!
-"ναι, εδω, στη προτελευταια σταση! εδω πολυ λεει "Κολαση".
με τρεμαμενη φωνη μου ειπε:
-"εγω γιατι κατεβαινω στο "Παραδεισο" κ εσυ οχι?"
τον κοιταξα με ενα ειρωνικο χαμογελο κ του ειπα:
-"διοτι, καλε μου Τ, ο Σατανας ειναι τοσο πονηρος, που μας εχει κανει να πιστεψουμε οτι ειναι ο Θεος!"
διαλεξα να μπω σε ενα βαγονι με οσο το δυνατον λιγοτερο κοσμο. ισως επειδη μου αρεσει η μοναξια ισως επειδη φοβαμαι το κοσμο. ακομα κ τωρα, τον φοβαμαι.
εκατσα λοιπον μονος μου στο καθισμα. μονη μου παρεα, οι σκεψεις μου. ακομα κ τωρα, συντροφια ειχα μονο τις σκεψεις μου.
η διαδρομη ηταν σχετικα μεγαλη, ειχε μία σταση για επιβιβαση, κ δύο στο τελος για αποβιβαση.
αφου ξεκινησε το τρενο, κ πριν προλαβω καλα καλα να βολευτω, ερχεται κ καθεται διπλα μου ενας τυπος. κοντα στην ηλικια μου ηταν. σα να μου φανηκε γνωστος, αλλά δεν εδωσα βαση.
μολις εκατσε, απλωσε τα ποδια του σα μεξικανος σε μεσημεριανη σιεστα. ή μαλλον, σα τους τυπους που καθονται στις καφετεριες με το φραπογαλα, σκοτωνοντας την ηδη νεκρη ζωη τους.
εκλεισα τα ματια, οχι για να κοιμηθω, πιο πολυ το εκανα για να τον αποφυγω. τετοια ατομα, σχεδον παντα με νευριαζουν, κ το μονο μου οπλο ειναι η εξ'αρχης αδιαφορια. ομως τωρα, η δεσποινις τυχη (οπως παντα) δεν ηταν με το μερος μου.
δεν ειχε περασει ουτε ενα λεπτο, οταν ο νεαρος διπλα μου γυρισε προς το μερος μου (ναι, παροτι ειχα κλειστα τα ματια μου, το καταλαβα) κ μου μιλησε. η εκπληξη δεν ειναι οτι μου μιλησε, αλλά το οτι με φωναξε με το ονομα μου!
-"Κ? εσυ εδω???"
θελωντας κ μη, γυρισα προς το μερος του καπως αδιαφορα, προσπαθωντας να κρυψω την εκπληξη μου.
-"ναι, κ εγω εδω" του ειπα.
-"ελα ρε, δε με θυμασαι?" μου ειπε
η αληθεια ειναι πως μου φαινοταν γνωστος, καποιον μου θυμιζε.
-"κ βεβαια σε θυμαμαι, κ βεβαια! ...ποιος εισαι? δεν εχω ιδεα ποιος εισαι" του ειπα!
αυτος γελωντας ειπε:
-"παντα με το εξυπνο χιουμορ σου! δε το εχασες βλεπω!"
-"αληθεια, ποιος εισαι? μου φαινεσαι γνωστος, αλλά δε μπορω να σε θυμηθω" του απαντησα
-" ο Α. ειμαι ρε συ! ο Α! μονο που εδω κ χρονια, με φωναζουν Τ. δε με θυμασαι?"
εξεπλαγην! ειχα να τον δω πανω απο εικοσι χρονια. για ενα διαστημα, οταν εκεινος ηταν εννια ετων, κ εγω δεκα, καναμε παρεα. ειμασταν φιλοι, πριν χωρισουν οι δρομοι μας. κ τον συναντησα τωρα! εδω, σε αυτο το τρενο.
-"τι εγινε ρε? πως απο ...εδω?" τον ρωτησα.
πιασαμε τη κουβεντα, αν κ δεν ειχα καθολου ορεξη, κ (μεταξυ μας) απορω πως ειχε εκεινος ορεξη.
θυμηθηκαμε τα παλια, τοτε που ειμασταν παιδια κ καναμε ονειρα για το μελλον. οχι τιποτα σπουδαια ονειρα, τα κλασσικα: ποσα αυτοκινητα θα εχουμε, κ ποσες γκομενες θα γαμησουμε.
εκεινος, απο μικρος ηταν ωραιο παιδι. φαινοταν οτι μεγαλωνοντας, σιγουρα θα ειχε πολλα ...γκομενακια, (οπως με μια δοση σατυρας αποκαλουσαμε τις κορασιδες!)
ομως, η δεσπονις Ζωη, ειναι πουτανα, κ οσα ονειρα κ να κανουμε, εκεινη εχει τα δικα της σχεδια.
η δικη μου ζωη, κυλησε με περισσοτερα προβληματα απο τη δικη του. αυτος ομως, ειχε ενα μεγαλο μυστικο. ενα μυστικο, που μονο οι γονεις του ηξεραν, κ που, ισως κατα τυχη, ενα βραδυ μου το ειχε πει κ εμενα.
οταν λοιπον ο Α, ή μαλλον, ο Τ, οταν ηταν οκτω χρονων, καποιος απο τη γειτονια του τον βίασε. αυτος ηταν ο σταυρος που κουβαλουσε στη πλατη του, συν τα ...παρεμφερη. δηλαδη, να μη το μαθει ο κοσμος, η κοινωνία! αυτη ηταν κ η αιτια που οι δικοι του ειχαν μετακομισει στη περιοχη που εμενα κ εγω. η κατακραυγη, του αμορφωτου κοσμου! ποσο αξιολυπητος μπορει να εισαι οταν φοβασαι το ...κοσμο? οπως παντα συνηθιζα να λεω:"ποιος το γαμαει το μαλακα το κοσμο?"
δυστυχως, πολλοι εξαρτωνται απο το ...περιγυρο! δυστυχως!
σιγα σιγα με τη κουβεντα, αρχισα να βαριεμαι λιγοτερο. αυτα που εκουγα απο εκεινον, ειχαν μεγαλο ενδιαφερον, αλλά κ (κατ'εμε) πολυ πικρα.
πως ειχε μεγαλωσει λοιπον ο Τ? πως περασε τη μεχρι τωρα ζωη του?
με το χειροτερο τροπο! κ δε λεω που ειχε χασει τους γονεις του στα εικοσιτρια του (απο οτι μου ειπε στη κουβεντα), αλλά εξακολουθουσε ακομα να εχει το μυστικο του να τον καιει. να του λιωνει τα κοκκαλα μερα με τη μερα. να τον κανει να νιωθει ενα αδυναμο ανθρωπακι, οπως ισως ηταν κ στη πραγματικοτητα. κ τι κανουν αυτα τα αδυναμα ανθρωπακια συνηθως? εχουν φυσικα δύο ζωες! μία η "βραδυνη" οπου συνηθως πηγαινουν με ατομα του ιδίου φυλλου, κ μία "καθημερινη", εκει που ειναι κ καλα ...αρεστοι ανθρωποι!
πολλοι πιστευουν οτι οσοι μεσογειακοι τυποι εχουν σαρκωδη χειλη, ειναι ομοφυλοφιλοι. ισως εχουν δικιο, αλλά στη συγκεκριμενη περιπτωση, τα χειλη του Τ, δεν ηταν.
συνηθως, τετοια ατομα τα λυπαμαι. δε τα περιφρονω, αλλά τα λυπαμαι!
τον Τ ομως, παροτι τον ειχα συμπαθησει απο οταν ειμασταν παιδια, ακουγωντας τον να μου λεει για τη μετεπειτα ζωη του, μπορω να πω οτι ...επληξα! αν δε του ειχα εστω αυτη τη μικρη συμπαθεια, θα πηδουσα εξω απο το τρενο! ακουγωντας τον να μιλαει κ να περιγραφει τη ζωη του, σκεφτηκα οτι ειναι πιο ενδιαφερον να κοιτας φρεσκοβαμμενο τοιχο να ...στεγνωνει, (οπως εχει πει πιο παλια ο κυριος Πανουτσος.)
κοιτουσα το φως πανω στο βαγονι, ακουγα το μονοτονο ηχο του τρενου καθως διεσχιζε το μεγαλο οσο κ ατελιωτο τουνελ, ακουγα κ τον Τ να μου μιλαει, να μου μιλαει...
αυτο στην αρχη, γιατι μετα, αρχισα να νευριαζω! αντιπροσωπευε, οσα εγω αντιπαθω μια ζωη! για την ακριβεια, οσα εγω σιχαινομαι, κ κατ'επεκτασην κ αυτους που τα κανουν! ακομα κ αν ειναι ο Τ που τον ηξερα για ενα μονο χρονο, κ που κατα βαθος πιστευα οτι ηταν καλο παιδι.
αλλά οι ανθρωποι αλλάζουν, ετσι λενε. αποψη μου ειναι οτι δεν αλλαζουν, απλά, εξελισσονται. κρατανε στη πορεια αυτα που εκεινοι πραγματικα θελουν, οσο κ αν το περιβαλλον τους εχει μεγαλη σημασια στις αποφασεις τους. με δυο λογια, αρχισα να απεχθανομαι τον Τ.
ο Τ λοιπον, ειχε χτισει το προφιλ ...του ερωτύλου!! του τυπου που γουσταρουν οι γκομενες, μονο κ μονο επειδη ειναι ωραιος! (ενταξει, σημαντικο "προτερημα", δε λεω, αλλά ας μην υπερβαλουμε!).
αλλαζε συχνα τις γκομενες, κ δε τον ενοιαζε καθολου! μαλλον ετσι εβγαζε τη πικρα του, επειδη ηταν ομοφυλοφυλος. τι κριμα! αντι να το παραδεχοταν, οπως ειναι το σωστο, επαιζε με τις ζωες των ...κορασιδων! πρεπει να ειναι καποιος τρομερα κακος ανθρωπος για να το κανει αυτο! τρομερα ηττοπαθης! αλλά, τα γκομενακια δεν ειχαν προβλημα. να γαμηθουν ηθελαν, κ αυτο εκαναν. κ, αν τυχαινε καμία να τον αγαπησει? κακο του κεφαλιου της! εξαλλου, κανεις δεν ηξερε οτι αυτα που εκανε, τα εκανε γιατι ντρεποταν αυτο που ηταν πραγματικα!
τον ακουγα να μου μιλαει, να μου λεει οτι το τελευταιο διαστημα, το επαιζε ...φωτογραφος!
-"ευκολο ειναι ρε! βαζεις ασπρομαυρο φιλμ, τραβας ορισμενες παραξενες ποζες, κ το (χαζο)γκομενακι ψαρωνει! ε, μετα δε θελει πολυ να τη ριξεις στο κρεβατι κ να τη γαμησεις!"
ξερω, ετσι δουλευει το "συστημα". ολες θελουν να πηδηχτουν, κ οσο για ερωτες, εχουν χρονο μεχρι τα τριαντα τους! γιατι, οσο πλησιαζουν σε αυτη την ηλικια, τοσο αγχωνονται οι κορασιδες μηπως μεινουν στο ραφι! ενταξει, καμια δε περιμενει το Βασιλοπουλο πανω στο ασπρο αλογο, ειναι γνωστο αυτο!
αλλά, ποσο ηττοπαθης πρεπει να ειναι αυτος που εχει τετοιες ιδεες? ποσο πικραμενος απο τη μιζερη ζωουλα του? (ρητορικη ερωτηξις ειναι. ητοι: δε χρηζει απαντησεως!).
ο Τ λοιπον, αυτος ο εντυπωσιακος "νεανιας", αυτος ο κατ'εξακολουθησιν ψευτης, επαιζε με ολες! κ να ηταν μονο αυτο? οχι δυστυχως! εκανε κ χειροτερα! "υποχρεωνε" τις κορασιδες, να τις βγαλει γυμνες φωτο. ενταξει, πανω κατω ολες το θελουν αυτο! ομως, κομπλεξικος καθως ειναι, δε σταματουσε εκει! οταν τις ...γαμουσε, τις τραβουσε σε βιντεο! καποιες, τις ρωτουσε πριν αν ηθελαν, κ, αν η απαντηση ηταν αρνητικη, εκεινος ειχε τη καμερα κ τις τραβουσε κρυφα! βεβαια, δε σταματουσε μονο εκει! διοχετευε τα ντιβιντι σε φιλους του, κ περηφανευοταν ποσο ...γαμιας ειναι! ποιος? ο Τ! αυτος που σχεδον καθε βραδυ πηγαινε με αντρες, κ, που αν ειχε τον ανδρισμο, οχι μονο θα παραδεχοταν οτι ηταν ομοφυλοφιλος (ασχετα αν κανεναν δεν ενδιαφερει) αλλά δε θα επεφτε τοσο χαμηλα ωστε να ριχνει την (να το πω κοσμια) ανασφαλεια του σε τριτους!
αλλά δυστυχως, υπαρχει κ συνεχεια! όποτε του θυμοταν, επαιρνε τηλεφωνο καμια πρωην του, κ κανονιζε να βρεθουνε παλι! δε θα υπηρχε προβλημα αν η κορασιδα ηθελε, προβλημα υπηρχε οταν εκεινη δεν ηθελε! την απειλουσε οτι θα ανεβασει στο διαδικτυο το βιντεο, κ φυσικα η κορασιδα ενεδιδε στη ...μαλακία του! αν δε, ηταν κ παντρεμενη? οχι μονο εκανε το ιδιο, αλλά ζητουσε κ λεφτα! ποιος? ο Τ! ο κατ'επιφασην αντρας!
ηθελε ανταλλαγμα σε αυτο που εκανε, κ τα λεφτα ηταν οτι πιο βολικο του ερχοταν στο μυαλο του (εστω στο ...ιχνος μυαλου που διεθετε!)
τις σκεψεις μου, ή μαλλον την οργη μου, διεκοψε η φωνη του.
-"με ακους τι σου λεω?" με ρωτησε
κουνησα καταφατικα το κεφαλι, κ εκεινος συνεχισε τον ...αγροτικο του μονολογο!
-"οπου λες Κ, αν μεσα σε ολα, βαλεις κ λιγη κουλτουρα, παει, τελειωσε! ολα τα γκομενακια χυνουν για παρτυ σου! ολες οι δηθεν εξυπνες, οι εχουσες ανεπτυγμενη κουλτουρα, δεν ειναι τιποτα αλλο παρα αγαμητες!"
με ξαφνιασε ποσο πεζα τα ελεγε, αν κ ειναι γνωστο, πως δεν εχει αδικο!
-"με λιγη κουλτουρα, γαμας τη καθε κουλτουριαρα, ε?" τον ρωτησα
-"ακριβως! κ αν συναντησεις καμια πιο εξυπνη απο σενα, απλως συμφωνεις μαζι της, κ αλλαζεις διακριτικα τη κουβεντα" μου ειπε
-"να σε ρωτησω ρε Τ, γιατι δε τη πεφτεις σε καθημερινες, λαικές κορασιδες? δεν ειναι πιο ευκολες αυτες?" τον ρωτησα
-"λαθος φιλε, λαθος! οι περισσοτερες απο τις λαικές, ειναι αληθινες. δεν ειναι δηθεν! κ με αυτες εγω, δε μπορω να τα βαλω!"
παρολα αυτα, μια σχετικη μορφωση την ειχε. οχι επειδη πραγματι σπουδασε, μαλλον την ειχε απο ..λαθος! δε γινεται να ξερεις καποια πραγματα κ να μη καλυτερευεις σαν ανθρωπος! δε γινεται! αλλά τα κομπλεξ του καθενος, δεν εχουν ορια! ακομα κ τα βιβλια, οτι κ να σου πουν, αν δε το ζησεις, δε ξερεις καν τι λενε. υποθεσεις εκ του ασφαλους μπορεις να κανεις! τιποτα αλλο.
συνεχισε να μιλα, να κουνα τα χερια του παραστατικα (αυτο σιγουρα το ειχε κολλησει απο τις δηθεν εξυπνες, ειμαι σιγουρος!) κ εγω συνεχισα να διακοπτω τις σκεψεις μου κ να του απαντω.
ποσο ηθοποιος μπορει να γινει κανεις? ποσο ευκολα μπορει να ξεγελασει τους γυρω του? μπορει να τους ξεγελασει πιο ευκολα απο οτι τον εαυτο του?
εβλεπα μεσα απο τη κουβεντα μας, ποσο διαφορετικοι ειμασταν! πως, αυτος ο δηθενιστης (παροτι ειχε ενα σταυρο στη πλατη του) ειχε ζησει καλυτερα(?) απο εμενα. κ οχι μονο αυτο, αλλά οταν του ελεγα πως περνουσα εγω, ποσο πιστευα τις ιδεες μου γιατι τις ειχα ζησει απο μικρος κ τις ειχα καταλαβει, τις ειχα βιωσει, κ πως δεν ημουν καποιος που φορουσε μασκα, αυτος γελουσε κ με χτυπουσε ελαφρα στη πλατη!
-"να σε ρωτησω, το γαμο, το σκεφτεσαι? σε ενδιαφερει?" τον ρωτησα χωρις να ξερω γιατι. κ εγω ειμαι κατα του γαμου, αλλά μαλλον ηθελα να σιγουρευτω για το ποσο πολυ μαλακας ειναι.
-"κοιτα, ειχα σκοπο να παντρευτω οταν θα πλησιαζα τα σαραντα μου. ξερεις, θα εβρισκα μια πλουσια κορασιδα, κ θα περνουσα ανετα τη ζωη μου, αυτος ηταν ο στοχος μου" μου ειπε
-"κ απο αγαπη? πιστευεις στην αγαπη?' τον ρωτησα δηθεν απορημενος
-"αυτα ειναι για τους ηττοπαθεις! ποια αγαπη κ μαλακίες? εχεις λεφτα? ολα ειναι ενταξει! δεν εχεις? ε τοτε, δε κανεις τιποτα στη ζωη σου!" μου απαντησε με μια δοση σοφίας!
αυτα μου ελεγε λοιπον ο Τ, αυτα μου ελεγε κ με εξοργιζε ολο κ πιο πολυ. δε διεφερε πουθενα απο μια κλασσικη μανα, απο μια κλασσικη κορασιδα! τα ιδια σκατα ειναι!
ανυπομονουσα να ερθει η σταση μου να κατεβω (για την ακριβεια, δεν ηθελα να κατεβω, αλλά οπως προειπα, η δεσποινις Ζωη ειναι μεγαλη πουτανα). ηθελα αποψε να ειμαι μονος, κ αντι να γινει αυτο, περασα την ωρα μου με ενα (πρωην) φιλο μου, κ ειδικοτερα με τη νοοτροπια που παντα απεχθανομουν! ας ειναι, τουλαχιστον δε παμε στον ιδιο προορισμο, κατι ειναι κ αυτο!
το τρενο εφτασε στη προτελευταια σταση. κατευθυνθηκα προς την εξοδο.
ο Τ, με κοιταξε εκπληκτος!
-"εδω κατεβαινεις?" με ρωτησε με μεγαλη απορια!
-"ναι, εδω, στη προτελευταια σταση! εδω πολυ λεει "Κολαση".
με τρεμαμενη φωνη μου ειπε:
-"εγω γιατι κατεβαινω στο "Παραδεισο" κ εσυ οχι?"
τον κοιταξα με ενα ειρωνικο χαμογελο κ του ειπα:
-"διοτι, καλε μου Τ, ο Σατανας ειναι τοσο πονηρος, που μας εχει κανει να πιστεψουμε οτι ειναι ο Θεος!"
