"υοΜ ασέΜ αδίρασταΚ Η"

περπαταει αργα
στο αιμα μου,
τη νιωθω
στα κοκκαλα μου,
το δωρο του Θεου
στη γεννηση μου νιωθω.
απο τη μερα "ενα",
μεχρι τη μερα "τωρα".
να μου θυμιζει,
να μου θυμιζει
πως τα υγρα μάτια,
ειναι το δωρο Του.

ξεθωριασμενες φωτογραφιες
ο χρονος.
στις γραμμες των χεριων μου
υπαρχει.
στο κενο
της πρωτης λεξης
με τη τελευταια
υπαρχει.
διαρκει,
οσο κανει ενα βλεφαρο
να ανοιγοκλεισει.

με το μαχαιρι
στο σωμα μου
ζωγραφιζω ελπιδα.
μια κατσαριδα
εχω μεσα μου
παγιδευμενη.
μια κατσαριδα
εχω μεσα μου,
που ματαια ψαχνει την εξοδο...

παγιδευμενος στο σωμα μου,
ψαχνω να βρω την εξοδο...