ξαπλωσαμε αγκαλιασμενοι στο κρεβατι. ειχε προηγηθει ενας εντονος ερωτας, γεματος παθος.
(παντα σε αυτο το τομεα, ειμαι αψογος! κ να σκεφτειτε, πως ειμαι αυτοδιδακτος!)
λιγο πριν κοιμηθω, ακουσα βηματα στην εξωπορτα.
αμεσως φοβηθηκα. με επιασε πανικος! ηταν ο αντρας της!
σηκωθηκα γρηγορα τρομαγμενος. το τελευταιο πραγμα που θα ηθελα ποτέ να συμβει ηταν αυτο!
χωρις δευτερη σκεψη βγηκα στο μπαλκονι. ευτυχως, το διαμερισμα ηταν ισογειο, κ πηδηξα στο χορταρι. νομισα οτι σωθηκα, οτι τιποτα δε θα συνεβαινε.
πως διακριτικα, χωρις να γινω αντιληπτος, θα εφευγα.
αλλά βεβαια εκανα ...λαθος!
εκανα λαθος, διοτι απο εξω, ηταν ... τηλεοπτικα συνεργεια! μετεδιδαν ζωντανα καποιο γεγονος που προφανως ειχε συμβει, κ παραδοξως, δε τους ειχα αντιληφθει!
ολοι γυρισαν προς το μερος μου! ακομα κ οι καμερες! τι διαολο? συνενοημενοι ειναι? καθως με τυφλωνε το φως απο τους προβολεις, μπορουσα να διακρινω τους δημοσιογραφους να με κοιτανε παραξενα, χωρις να λενε τιποτα.
αν πω οτι ενιωσα αβολα, θα ειναι μεγαλη αληθεια!
αλλά η δεσποινις Ατυχια, μου ειχε κ συνεχεια!
πανω στη βιασυνη μου, πεταχτηκα εξω ...γυμνος! ολογυμνος! ισως για αυτο να με κοιτουσαν ολοι παραξενα!
το κακο ομως, δεν ειχε σταματησει εκει! διοτι εξω ...εβρεχε! εριχνε χιονονερο! πραγμα φυσικο αφου ηταν χειμωνας, αλλά αφυσικο να σκεφτω πανω στη φοβια μου μη με βρει ο αντρας της στο κρεβατι.
διπλωμενος απο το κρυο, ειχα βαλει τα χερια μου μπροστα, προσπαθωντας ετσι να γινω λιγοτερο ρεζιλι, κρατωντας μαλιστα νωχελικη σταση! ματαια ομως!
δεν ειχαν περασει μερικα δεπτερολεπτα, οταν ακουστηκε μια φωνη.
μια αντρικη φωνη ηταν, αν κ δεν εδειχνε κ τοσο ...ανδρισμο!
"να πας στο διαολο! σε βαρεθηκα! μη σε ξαναδω! θα βρω αλλον γκομενο"
ηταν το ζευγαρι του πανω οροφου. δυο ομοφυλοφιλοι αντρες, που συχνα πυκνα τσακωνονταν, κ που παντα μονο ο ενας φωναζε! ο αλλος δεν ελεγε τιποτα! βεβαια, στη περιπτωση μου, με ολο το κοσμο να με κοιτα, ηταν το λιγοτερο που μπορουσα να τους εξηγησω! ολοι πιστεψαν, οτι τα λογια του τυπου, ηταν για μενα!
ηθελα να τους εξηγησω οτι δε το ειπε για μενα, οτι δε ξερω καν το κυριο που μιλησε. ηθελα να τους πω, οτι ειμαι καθηγητης Θεολογιας, πραγμα το οποίο ειναι αληθεια. πως ειμαι πραγματι ηθικος ανθρωπος, πως δεν εχω καμια σχεση με τετοιου ειδους συμπεριφορες, πως ειχα σκοπο, στις ερχομενες εκλογες μαλιστα, να κατεβω υποψηφιος βουλευτης! (...οχι με το κομμα της Ηθικης, αν υπαρχει τετοιο κομμα. ειδικα τωρα!). παλι δε θα εσωζα τη κατασταση μου! η σιωπη ειναι χρυσος λενε, κ αυτο εκανα. δεν ειπα τιποτα!
φυσικα, ενιωσα ...αφυσικα! πραγματι, ειχα ντραπει! ειχα κοκκινησει ολοκληρος, αν κ αυτο μπορει να ηταν λογω κρυου! ποσώς με απασχολουσε ομως! ζουσα σε μία κατασταση απο το πουθενα, που ποτέ μου δε θα ηθελα να ζησω!
δειλα δειλα, εκανα ενα βημα πισω. δε ξερω το λογο, εξαλλου, τι καλυτερο μπορουσα να κανω? αυθορμητη αντιδραση ηταν! οσο κ αν ημουν ...ολογυμνος μεσα στο κρυο, με το χιονονερο να με χτυπα με μανια στο κορμι μου, οσο κ αν ημουν σε ζωντανη μεταδοση! ψιλοπραγματα δηλαδη! αυτο θα μπορουσε να συμβει στο καθενα!
καθως εκανα το βημα προς τα πισω, με ολο το κοσμο να με κοιτα παραξενα, εβγαλα μια κραυγη!
δυστυχως, δε προσεξα πισω μου ...το κακτο! τα αγκαθια του με τρυπησαν στο σωμα!
ρε γαμωτο, ποσο χειροτερα θα μπορουσαν να πανε τα πραγματα?
γυρισα να ανοιξω την εξωπορτα, να μπω μεσα, να αποφυγω τις καμερες προτιστως, κ λιγοτερο το χιονονερο.
ομως η εξωπορτα ηταν κλειδωμενη! φυσικο κ επομενο! σχεδον σε ολες τις πολυκατοικιες, κλειδωνουν την εξωπορτα μετα τις εννια το βραδυ!
εγω ομως ημουν εκει, μπροστα στη πορτα, με γυρισμενη τη πλατη στο κοσμο, κ με αγκαθια στο κωλο!
οχι κ το καλυτερο θεαμα, κ σιγουρα, οχι μια κατασταση που θα επιθυμουσα ποτέ να βρεθω! ομως, ημουν εκει! εγω!
γυρισα μηχανικα προς το μερος του κοσμου. δε ξερω για ποιο λογο, αλλά σηκωσα το ενα μου χερι ψηλα, ισως για να αποφυγω τους προβολεις. το αλλο μου χερι δε το κουνησα απο το σημειο που το ειχα, για λογους ...ηθικης! (τρομαρα μου!).
φανηκε σα να τους χαιρετω, αλλά αυτοι αταραχοι, συνεχισαν να με κοιτουν. δε ξερω, ισως να μην ειχαν συνελθει απο την εκπληξη του γυμνου αντρα, που εμφανιστηκε ξαφνικα μπροστα τους μεσα στο κρυο, απο το πουθενα! ή ισως, κ απο τη φραση που ειπε ο τυπος του πανω οροφου. μαλλον, κ τα δύο τους ειχαν παραξενεψει.
εκανα δυο βηματα στο πλάι, κ ...οποία εκπληξις! πατησα σκατα σκυλου! βεβαια, ως κ αυτο επαθα! (κ μην ακουσω κανεναν να πει πως ειναι γουρι κ πως θα παρω λεφτα, γιατι θα του σπασω τα μουτρα!).
ολα τα ασχημα μαζεμενα ηρθαν!
οπως κ να ειναι, ηθελα να ανοιξει η δεσποινις Γη να με καταπιει! αλλά κ αυτη δε μου εκανε τη χαρη!
με αφησε να ειμαι σε ζωντανη μεταδοση! ποσο χειροτερα θα μπορουσαν να πανε τα πραγματα? καθολου! πηγαν οσο χειροτερα μπορουσαν!
με μια μικρη λεπτομερεια βεβαια.
ποια ειναι αυτη? σε ολα αυτα, δε θα μπορουσε να λειπει η ...δεσποινις Ειρωνια! βεβαια! κ αυτη εδω, μαζι μου! ποιος ο λογος να μην ειναι αλλωστε?
γιατι το λεω αυτο?
διοτι η γυναικα που ηταν μαζι μου, δεν ηταν απλά μια παντρεμενη που πηγα να γαμησω, αλλά ημουν κ εγω παντρεμενος!
σιγα το πραγμα, θα πειτε, δε διαφωνω. αλλά η δεσποινις Ειρωνια ειναι, οτι αυτη η γυναικα, ειναι παντρεμενη με ...εμενα!! ειναι η γυναικα μου!!
για καποιο ανεξηγητο λογο (για να μη πω οτι φταιει η δεσποινις Ατυχια μου), τα βηματα που ακουσα δεν ειχαν καμια σημασια. καποιος που πηγαινε προφανως στο διαμερισμα του ηταν. αν δεν με ειχε πιασει πανικος, αν ειχα εστω κ λιγα δεπτερολεπτα να σκεφτω, τα πραγματα θα ηταν αλλιως.
αλλά ...τετοια ωρα, τετοια λογια!
χαιρετησα διακριτικα το κοσμο κουνωντας ελαφρα προς τα κατω το κεφαλι μου σαν ...Ηγγλεζος Αριστοκρατης.
με ανεμελο βηματισμο, ανεβηκα στο μπαλκονι. μπηκα σπιτι μου σα να μην ειχε συμβει τιποτα!
σκεφτηκα οτι θα ηταν καλυτερα να ειχα κρυφτει στη ντουλαπα. όλο κ καποια καλη δικαιολογια θα εβρισκα να πω στη γυναικα μου, σιγουρα παντως, θα ηταν καλυτερα απο αυτο που περασα.
(ολα αυτα, σας παρακαλω να μεινουν μεταξυ μας. δε θελω να τα μαθει κανενας, κ ειδικοτερα η γυναικα μου! στο κατω κατω, δεν εγινε κ τιποτα σπουδαιο, σε ολους μπορει να συμβει...)
(παντα σε αυτο το τομεα, ειμαι αψογος! κ να σκεφτειτε, πως ειμαι αυτοδιδακτος!)
λιγο πριν κοιμηθω, ακουσα βηματα στην εξωπορτα.
αμεσως φοβηθηκα. με επιασε πανικος! ηταν ο αντρας της!
σηκωθηκα γρηγορα τρομαγμενος. το τελευταιο πραγμα που θα ηθελα ποτέ να συμβει ηταν αυτο!
χωρις δευτερη σκεψη βγηκα στο μπαλκονι. ευτυχως, το διαμερισμα ηταν ισογειο, κ πηδηξα στο χορταρι. νομισα οτι σωθηκα, οτι τιποτα δε θα συνεβαινε.
πως διακριτικα, χωρις να γινω αντιληπτος, θα εφευγα.
αλλά βεβαια εκανα ...λαθος!
εκανα λαθος, διοτι απο εξω, ηταν ... τηλεοπτικα συνεργεια! μετεδιδαν ζωντανα καποιο γεγονος που προφανως ειχε συμβει, κ παραδοξως, δε τους ειχα αντιληφθει!
ολοι γυρισαν προς το μερος μου! ακομα κ οι καμερες! τι διαολο? συνενοημενοι ειναι? καθως με τυφλωνε το φως απο τους προβολεις, μπορουσα να διακρινω τους δημοσιογραφους να με κοιτανε παραξενα, χωρις να λενε τιποτα.
αν πω οτι ενιωσα αβολα, θα ειναι μεγαλη αληθεια!
αλλά η δεσποινις Ατυχια, μου ειχε κ συνεχεια!
πανω στη βιασυνη μου, πεταχτηκα εξω ...γυμνος! ολογυμνος! ισως για αυτο να με κοιτουσαν ολοι παραξενα!
το κακο ομως, δεν ειχε σταματησει εκει! διοτι εξω ...εβρεχε! εριχνε χιονονερο! πραγμα φυσικο αφου ηταν χειμωνας, αλλά αφυσικο να σκεφτω πανω στη φοβια μου μη με βρει ο αντρας της στο κρεβατι.
διπλωμενος απο το κρυο, ειχα βαλει τα χερια μου μπροστα, προσπαθωντας ετσι να γινω λιγοτερο ρεζιλι, κρατωντας μαλιστα νωχελικη σταση! ματαια ομως!
δεν ειχαν περασει μερικα δεπτερολεπτα, οταν ακουστηκε μια φωνη.
μια αντρικη φωνη ηταν, αν κ δεν εδειχνε κ τοσο ...ανδρισμο!
"να πας στο διαολο! σε βαρεθηκα! μη σε ξαναδω! θα βρω αλλον γκομενο"
ηταν το ζευγαρι του πανω οροφου. δυο ομοφυλοφιλοι αντρες, που συχνα πυκνα τσακωνονταν, κ που παντα μονο ο ενας φωναζε! ο αλλος δεν ελεγε τιποτα! βεβαια, στη περιπτωση μου, με ολο το κοσμο να με κοιτα, ηταν το λιγοτερο που μπορουσα να τους εξηγησω! ολοι πιστεψαν, οτι τα λογια του τυπου, ηταν για μενα!
ηθελα να τους εξηγησω οτι δε το ειπε για μενα, οτι δε ξερω καν το κυριο που μιλησε. ηθελα να τους πω, οτι ειμαι καθηγητης Θεολογιας, πραγμα το οποίο ειναι αληθεια. πως ειμαι πραγματι ηθικος ανθρωπος, πως δεν εχω καμια σχεση με τετοιου ειδους συμπεριφορες, πως ειχα σκοπο, στις ερχομενες εκλογες μαλιστα, να κατεβω υποψηφιος βουλευτης! (...οχι με το κομμα της Ηθικης, αν υπαρχει τετοιο κομμα. ειδικα τωρα!). παλι δε θα εσωζα τη κατασταση μου! η σιωπη ειναι χρυσος λενε, κ αυτο εκανα. δεν ειπα τιποτα!
φυσικα, ενιωσα ...αφυσικα! πραγματι, ειχα ντραπει! ειχα κοκκινησει ολοκληρος, αν κ αυτο μπορει να ηταν λογω κρυου! ποσώς με απασχολουσε ομως! ζουσα σε μία κατασταση απο το πουθενα, που ποτέ μου δε θα ηθελα να ζησω!
δειλα δειλα, εκανα ενα βημα πισω. δε ξερω το λογο, εξαλλου, τι καλυτερο μπορουσα να κανω? αυθορμητη αντιδραση ηταν! οσο κ αν ημουν ...ολογυμνος μεσα στο κρυο, με το χιονονερο να με χτυπα με μανια στο κορμι μου, οσο κ αν ημουν σε ζωντανη μεταδοση! ψιλοπραγματα δηλαδη! αυτο θα μπορουσε να συμβει στο καθενα!
καθως εκανα το βημα προς τα πισω, με ολο το κοσμο να με κοιτα παραξενα, εβγαλα μια κραυγη!
δυστυχως, δε προσεξα πισω μου ...το κακτο! τα αγκαθια του με τρυπησαν στο σωμα!
ρε γαμωτο, ποσο χειροτερα θα μπορουσαν να πανε τα πραγματα?
γυρισα να ανοιξω την εξωπορτα, να μπω μεσα, να αποφυγω τις καμερες προτιστως, κ λιγοτερο το χιονονερο.
ομως η εξωπορτα ηταν κλειδωμενη! φυσικο κ επομενο! σχεδον σε ολες τις πολυκατοικιες, κλειδωνουν την εξωπορτα μετα τις εννια το βραδυ!
εγω ομως ημουν εκει, μπροστα στη πορτα, με γυρισμενη τη πλατη στο κοσμο, κ με αγκαθια στο κωλο!
οχι κ το καλυτερο θεαμα, κ σιγουρα, οχι μια κατασταση που θα επιθυμουσα ποτέ να βρεθω! ομως, ημουν εκει! εγω!
γυρισα μηχανικα προς το μερος του κοσμου. δε ξερω για ποιο λογο, αλλά σηκωσα το ενα μου χερι ψηλα, ισως για να αποφυγω τους προβολεις. το αλλο μου χερι δε το κουνησα απο το σημειο που το ειχα, για λογους ...ηθικης! (τρομαρα μου!).
φανηκε σα να τους χαιρετω, αλλά αυτοι αταραχοι, συνεχισαν να με κοιτουν. δε ξερω, ισως να μην ειχαν συνελθει απο την εκπληξη του γυμνου αντρα, που εμφανιστηκε ξαφνικα μπροστα τους μεσα στο κρυο, απο το πουθενα! ή ισως, κ απο τη φραση που ειπε ο τυπος του πανω οροφου. μαλλον, κ τα δύο τους ειχαν παραξενεψει.
εκανα δυο βηματα στο πλάι, κ ...οποία εκπληξις! πατησα σκατα σκυλου! βεβαια, ως κ αυτο επαθα! (κ μην ακουσω κανεναν να πει πως ειναι γουρι κ πως θα παρω λεφτα, γιατι θα του σπασω τα μουτρα!).
ολα τα ασχημα μαζεμενα ηρθαν!
οπως κ να ειναι, ηθελα να ανοιξει η δεσποινις Γη να με καταπιει! αλλά κ αυτη δε μου εκανε τη χαρη!
με αφησε να ειμαι σε ζωντανη μεταδοση! ποσο χειροτερα θα μπορουσαν να πανε τα πραγματα? καθολου! πηγαν οσο χειροτερα μπορουσαν!
με μια μικρη λεπτομερεια βεβαια.
ποια ειναι αυτη? σε ολα αυτα, δε θα μπορουσε να λειπει η ...δεσποινις Ειρωνια! βεβαια! κ αυτη εδω, μαζι μου! ποιος ο λογος να μην ειναι αλλωστε?
γιατι το λεω αυτο?
διοτι η γυναικα που ηταν μαζι μου, δεν ηταν απλά μια παντρεμενη που πηγα να γαμησω, αλλά ημουν κ εγω παντρεμενος!
σιγα το πραγμα, θα πειτε, δε διαφωνω. αλλά η δεσποινις Ειρωνια ειναι, οτι αυτη η γυναικα, ειναι παντρεμενη με ...εμενα!! ειναι η γυναικα μου!!
για καποιο ανεξηγητο λογο (για να μη πω οτι φταιει η δεσποινις Ατυχια μου), τα βηματα που ακουσα δεν ειχαν καμια σημασια. καποιος που πηγαινε προφανως στο διαμερισμα του ηταν. αν δεν με ειχε πιασει πανικος, αν ειχα εστω κ λιγα δεπτερολεπτα να σκεφτω, τα πραγματα θα ηταν αλλιως.
αλλά ...τετοια ωρα, τετοια λογια!
χαιρετησα διακριτικα το κοσμο κουνωντας ελαφρα προς τα κατω το κεφαλι μου σαν ...Ηγγλεζος Αριστοκρατης.
με ανεμελο βηματισμο, ανεβηκα στο μπαλκονι. μπηκα σπιτι μου σα να μην ειχε συμβει τιποτα!
σκεφτηκα οτι θα ηταν καλυτερα να ειχα κρυφτει στη ντουλαπα. όλο κ καποια καλη δικαιολογια θα εβρισκα να πω στη γυναικα μου, σιγουρα παντως, θα ηταν καλυτερα απο αυτο που περασα.
(ολα αυτα, σας παρακαλω να μεινουν μεταξυ μας. δε θελω να τα μαθει κανενας, κ ειδικοτερα η γυναικα μου! στο κατω κατω, δεν εγινε κ τιποτα σπουδαιο, σε ολους μπορει να συμβει...)
